Pandemonium Lyrics

Przemierzam ulice miasta i czuję odrazę

To samo dręczy mnie za każdym razem

Jestem zmuszony oglądać wasze obrzydliwe twarze

Nagle cię dostrzegam w jakimś śmierdzącym barze

Twój przesadzony makeup w słońcu się mieni

Jeszcze mnie nie znasz, ale niedługo to się zmieni

Uśmiecham się z daleka, jeszcze nie wiesz co cię czeka

Wędruje do góry twoja ciężka powieka

Przedstawiam się kulturalnie, kłamię że masz ładne usta

Wypchane do granic szkoda, że ty jesteś pusta

Pytam czy mogę postawić ci jeszcze jednego drina

I zaczyna się rozjaśniać twoja paskudna mina

Biegniesz do łazienki nałożyć więcej na morde

Chyba liczysz, że za chwilę cię stąd gdzieś porwę

Bardzo się nie mylisz, twój drink jest już gotowy

Po chwili odpływasz z tej ciekawej rozmowy

Koleżanka przesadziła, taryfa czeka za rogiem

Kiedy cię wynoszę coś tam mamroczesz nad progiem

Telefon i portfel trafiają do śmietnika

Otwieram samochód, wrzucam cię do bagażnika

Kroczę przez mrok

Czuję na sobie wasz oślizgły wzrok

Dotyk waszych brudnych rąk

Zaciskacie wokół mnie krąg

Kroczę samotnie

W ręku dzierżę pochodnię

Nie wiem czy was nią oświecić czy strawić jej ogniem

Odurzoną obcy facet wiezie cię do swojego domu

Nie odbiega to za bardzo od każdego wieczoru

Spokojnie czeka cię bardzo ciepłe przyjęcie

Jeszcze nie jesteś świadoma jakie to dla ciebie szczęście

Srebrna łuna miasta ginie w oddali za nami

Jeszcze pojedyncze auta rażą mnie reflektorami

Skręcamy z głównej drogi za ostatnimi latarniami

Jeszcze tylko parę minut i będziemy całkiem sami

Parkuję przed domem lekko poruszasz dłoniami

Odzyskujesz przytomność przed samymi schodami

Ta próba ucieczki dogłębnie mnie rani

Udaremniam ją ciosem i wkraczamy do otchłani

W obecnej postaci nie możesz pójść tam ze mną

Ale przy moich kreacjach wszystkie inne sztuki bledną

Będziesz zadowolona robiłem to wiele razy

Potrzebujesz sporo pracy, chyba zacznę od twarzy

W twoich brzydkich oczach maluje się groza

Nie rozumiem czemu, czeka cię metamorfoza

Kolejny strumień łez po twoim policzku spływa

Nie ma czego się bać, w trakcie nie możesz być żywa

Kroczę przez mrok

Czuję na sobie wasz oślizgły wzrok

Dotyk waszych brudnych rąk

Zaciskacie wokół mnie krąg

Kroczę samotnie

W ręku dzierżę pochodnię

Nie wiem czy was nią oświecić czy strawić jej ogniem

Widzisz? Świat od razu jest piękniejszy

Dzięki tobie krąg przyjaciół stanie się jeszcze większy

Znowu w samochodzie kolejna wspólna wycieczka

Teraz by ci nie przeszła przez głowę ucieczka

Stałaś się też lepszym kompanem do rozmowy

Paradoksalne, przecież teraz nie masz głowy

Ale gadamy jak ludzie bez tych wrzasków i krzyków

Więc możesz siedzieć z przodu, nie jak wcześniej w bagażniku

Nie muszę wysłuchiwać twojej debilnej opinii

Nie muszę się wkurwiać, że jesteśmy aż tak inni

Nie muszę udowadniać dlaczego nie masz racji

I dlaczego wszyscy jesteście do eliminacji

Teraz jesteś idealna, w pełni podporządkowana

Niezakłamana, niezindoktrynowana

Taka jak chciałem, całkiem zmodyfikowana

Dogięta do mojej woli, całkowicie mi oddana

Jesteśmy na miejscu, mrok otula z każdej strony

Świat cię zniszczył, potrzebowałaś ochrony

Nad twoim grobem już zbierają się wrony

Na razie są was dziesiątki, pragę by były miliony

Kroczę przez mrok

Czuję na sobie wasz oślizgły wzrok

Dotyk waszych brudnych rąk

Zaciskacie wokół mnie krąg

Kroczę samotnie

W ręku dzierżę pochodnię

Nie wiem czy was nią oświecić czy strawić jej ogniem