Dystopia Lyrics

Szkarłatna postać Heliosa znowu schodzi z nieboskłonu

Każda jego taka podróż tylko przybliża do zgonu

Widzę to dziewięć tysięcy trzysetny raz

I dalej jestem nikim, chyba kończy mi się czas

Środa wieczór, a ja walę trzecią szklanę whiskey

Stoję w oknie, patrzę w przestrzeń nie wiem co zrobić z tym wszystkim

Jestem zupełnie bezsilny w kraju który jest przegrany

Może wszyscy są normalni, a to ja jestem zjebany

Po całym dniu roboty już nie mam na nic ochoty

Zapierdalam tak bez przerwy za wór gówno wartych złotych

Żyłem chyba w każdym stanie od zamożnych do biedoty

A życie jak piach przez palce i z portfela banknoty

Po chuj mi były te studia jak mnie nie stać na mieszkanie

A ty sobie kup kolejne za moje pieniądze chamie

I zadaję to pytanie ciągle sobie od nowa

Czy zajebać najpierw siebie czy wszystkich dookoła

W tej dystopii

Każdy najmniejszy krok w przód

To jak przebijanie się gołymi rękami przez lód

W tej dystopii

Każdy za plecami z nożem

A zaufać komuś w pełni to jak przepłynąć wpław morze

W tej dystopii

Coraz więcej furii z wiekiem

A prędzej niż coś tu zmienisz to zawrócisz chujem rzekę

W tej dystopii

Ciężko pozostać człowiekiem

Alkohol w dużych ilościach chyba jest jedynym lekiem

Gdybym mógł moją nienawiść zmienić w skrzynię amunicji

I ustawić śmieci w szereg od pomorza do Galicji

Mógłbym żywić tą awersją magazynek całe lata

A jakbym skończył tutaj odjebałbym resztę świata

Z przyjemnością wszedłbym w rolę oskarżyciela i kata

Szybko skończyłaby w rowie każda przemądrzała szmata

Ci których ominie kara będą żyli w cieniu bata

Dla tej wizji gdybym musiał zajebałbym nawet brata

Macie szczęście, że nie mogę bo przygniotła by was trwoga

A wasze śmierdzące miasta zalała krew i pożoga

Wasze krzywe z bólu mordy to tylko oblicze wroga

Możesz się przegrywie modlić, przypominam nie ma boga

I co tam pierdolisz kurwo, że to mowa nienawiści?

Ja jestem nienawiścią, chcę żebyście zdechli wszyscy

Jak każdy już skona, moje dzieło się dokona

Siódmego dnia odpocznę i zbuduję świat od nowa

W tej dystopii

Każdy najmniejszy krok w przód

to jak przebijanie się gołymi rękami przez lód

W tej dystopii

Każdy za plecami z nożem

a zaufać komuś w pełni to jak przepłynąć wpław morze

W tej dystopii

Coraz więcej furii z wiekiem

a prędzej niż coś tu zmienisz to zawrócisz chujem rzekę

W tej dystopii

Ciężko pozostać człowiekiem

alkohol w dużych ilościach chyba jest jedynym lekiem

I dokładnie to zrobię, ale mądrzej i skuteczniej

Dużo celniej, mniej brutalnie, ale równie niebezpiecznie

Nie wiem czy to wystarczy i czy wyjdzie ostatecznie,

Ale jeśli mi się uda będę mógł to robić wiecznie

Wyceluję jednocześnie każdemu z was w obie skronie

Ale nie tak żeby zabić, będziesz marzył o zgonie

Nie wiesz kiedy cię pierdolnę, ani kurwa z której strony

Ale gwarantuję śmieciu możesz zaniechać obrony

Dalej schowaj się kutasie w tę pancerną limuzynę

Spenetruję ją tak samo jak pijacką melinę

Zamierzam dotrzeć wszędzie tam, gdzie docierają fale

Wszędzie tam gdzie wkurwienie i wylewane żale

Na pato popijawy i na elitarne bale

Jak ci się nie podoba może ssać mi kurwo pałę

I zrobię to tak, żeby was jebała każda zwrotka

i zamiast strzelać w głowę to rozjebać ją od środka