31 Septemvri Lyrics

Σαν να μην πέρασε μια μέρα απ' τις 30 του Σεπτέμβρη

Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι είμαστε 2 ξένοι

Ολόκληρη γενιά καταραμένη

Ο χρόνος παγωμένος παραμένει κι ο στόχος μου διαφεύγει

Ο πόνος κλειδωμένος αναμένει και ο στίχος μου υπεκφεύγει

Σ' ένα καναπέ κουρνιασμένοι, αλλαγμένοι

Κοιτάμε το ταβάνι τρομαγμένοι

Άγνωστο το μονοπάτι που παραμονεύει

Σαν ξεβαμμένη γραμμή τεθλασμένη που δεν ξαναβγαίνει

Η προσοχή τεταμένη στο τώρα μα δεν παραμένει

Μια πόλη βαμμένη κατά βάθος πικραμένη

Που θέλει να νιώσει προσοχή για να πιστέψει ότι αναπνέει

Κι έτσι νιώθει φυλαγμένη

Μα κατά βάθος είναι τόσο γελασμένη, η προσοχή τις ανασφάλειες δεν ξεπλένει

Μα η πόλη δεν καταλαβαίνει και η ζημιά εκτεταμένη

Κι όσοι ξεφεύγουν μοιάζουν με μεταλλαγμένοι

Μα αντί να 'ναι απαλλαγμένοι από το βάρος αυτό

Νιώθουν μόνοι και χαμένοι εδώ

Αν αποφανθώ πως δεν αξίζει αυτό θα χαθώ

Αναθεωρώ μα συχνά στη στεριά ναυαγώ στο βυθό

Αν αφουγκραστώ πως ήτανε το να μη νιώθω κενό

Ανυπομονώ να το ζήσω και πάλι αυτό πριν να σβήσω

Μα δεν θα 'ναι το ίδιο γιατί το ίδιο δεν θα ελπίσω

Πως να ζήσω το όνειρό μου αφότου ξυπνήσω

Την επόμενη φορά ούτε καν θα δακρύσω

Έχω σκληρύνει τόσο που δεν λυγίζω

Μα έχω αρχίσει να ανθίζω

Κι ο αέρας δεν με γέρνει αν δεν το θελήσω

Κι όσο στέκομαι δυνατός και κάνω ίσκιο που κόβω το φως

Αφ' υψηλού κοιτώ το πλήθος που είναι στο σκοτάδι σαφώς

Πίσω από ιδέες μεγαλείου που μένω κρυφός

Κατά βάθος είμαι μόνος και νιώθω κενός