Samurai 0 Lyrics

Ένα μικρό παιδί που παίζει στην αυλή

Ο μικρότερος υιός σε μια αυτοκρατορική

Οικογένεια που ζούσε την καλύτερη ζωή

Σε παλάτια που ο μπαμπάς του έχτισε από την αρχή

Όλοι ζήλευαν πολύ τη ζωή τη λαμπερή

Που χάρισε η τύχη που 'χαν οι δυο αδελφοί

Πολλοί δεν γνώριζαν γι' αυτή αφού η θέση απαιτεί

Η ζωή τους να 'ναι πάντα μυστική, shh

Γλώσσα, ιστορία, και τέχνη πολεμική γιατί

Το σώμα είναι η καλύτερη εικόνα στην ψυχή

Η αγάπη του πατέρα στοργική μα αυστηρή

Τους έχει μάθει μέχρι και τη μυστική του τεχνική

Οι κήποι ανθίζουν κι οι υπηρέτριες τριγυρίζουν συγυρίζουν

Καθαρίζουν τα tatami που τα αδέρφια γονατίζουν

Όσο μια εκστρατεία τους φρουρούς τους καθαρίζουν

Τα λουλούδια στην αυλή τους ξέρω δεν θα ξανανθίσουν

Αλλαγή της εξουσίας, μια εποχή της ιστορίας

Ο πατέρας του νεκρός κι ο αδερφός του τραυματίας

Πάνε οι καιροί της ευτυχίας, της παιδικής τους φαντασίας

Θα γνωρίσουν τη ζωή της αδικίας

Πτώση σε σκλάβοι από γαλαζοαίματοι

Σε μια καρότσα τώρα μεταφέρουν κάποιοι έμποροι

Τραυματική αλλαγή προς μία ζωή ανελέητη

Η αποσύνδεση εαυτού η μόνη άμυνα διαθέσιμη

Τρομαγμένος ο αδερφός μου, μου λέει κάτι στραβά πάει

Χάνω συχνά την προσοχή μου, πιστεύω ότι είμαι samurai

Περνάνε μήνες, δε μου περνάει και τώρα πλέον παραπάει

Άκουσε με, αν τρελαθώ, σταμάτησε με μια για πάντα κι ας πονάει

Υποσχέσου

Αν τρελαθώ, σταμάτησε με μια για πάντα κι ας πονάει

Αν τρελαθώ σταμάτησε με μια για πάντα κι ας πονάει

Wakata

Για να ξεφύγω απ' τα προβλήματα που κάνουν το κεφάλι μου

Να σπάει απαρνούμαι τη ζωή μου και βυθίζομαι

Τελείως στη φαντασία που σκοπίμως το μυαλό μου

Αναπλάθει, η εκδίκηση γίνεται ο σκοπός που

Στη ζωή μου δεν υπάρχει, κάνε άκρη, είδα όραμα

Να βάφονται τα στάχυα στο λιβάδι, να κυλάει

Το αίμα που ποτίζει τα δέντρα πίσω απ' τα οποία

Ένα μάτι στο σκοτάδι με κοιτάει

Ακολουθεί προπόνηση, κρυφά από τους αφέντες που γελάν

Με την απόκτηση δούλων παιδιών στα οποία στη γιορτή

Του νέου χρόνου κάνανε πάντα υπόκλιση

Τώρα περπατάν όμως ξυπόλυτοι και είναι πλέον αγνώριστοι

Μεγάλωσα και έγινε το σώμα δυνατό

Αποφάσισα πως είν' η ώρα να φύγω απ' το χωριό

Τα πτώματα σωρό, χαιρετώ τον αδερφό

Ενώ με κοιτάει παγωμένος με το στόμα ανοικτό

Βγάζω από το λαιμό το φυλαχτό

Με το οικόσημο που έμοιαζε με σταυρό

Του το δίνω και του λέω να το προσέχει όσο εγώ θα τριγυρνώ

Ήταν η τελευταία φορά που ήμουν εγώ πριν τουμπάρει το μυαλό

Αποχωρώ, δίχως γνώση δρόμου για το γυρισμό

Και λαμβάνω ένα γράμμα μετά από λίγο καιρό

Λέει σήμερα το βράδυ θέλω να έρθω να σε δω

Να είσαι εκεί, είναι κάτι που θέλω να σου πω

Και σαν φτάνει αυτό το βράδυ βγαίνω έξω στο σκοτάδι

Και με βρίσκει αυτός ο τύπος που με κάποιον μου μοιάζει

Αύριο μεσάνυχτα μου λέει μονομαχία στο λιβάδι

Κάτι μου θυμίζει αυτό το τραύμα του στην πλάτη

Η αίσθηση ταυτότητας μου κλονισμένη παραμένει

Την ιστορία της ζωής μου το μυαλό μου δεν αντέχει

Δεν ξέρω που βρίσκομαι ποιος είμαι τι συμβαίνει

Συγγνώμη ψιθυρίζει καθώς φεύγει

Για να ξεφύγω απ' τα προβλήματα που κάνουν το κεφάλι μου

Να σπάει απαρνούμαι τη ζωή μου και βυθίζομαι

Τελείως στη φαντασία που σκοπίμως το μυαλό μου

Αναπλάθει, η εκδίκηση γίνεται ο σκοπός που

Στη ζωή μου δεν υπάρχει, κάνε άκρη, είδα όραμα

Να βάφονται τα στάχυα στο λιβάδι, να κυλάει

Το αίμα που ποτίζει τα δέντρα πίσω απ' τα οποία

Ένα μάτι στο σκοτάδι με κοιτάει