Strauk sjö sinnum

Ég á bara góða minningu af Kvennafangelsinu. Það er það skrítnasta við það. Málið er bara það að þarna var betri matur heldur en á geðdeildinni, þetta var mikið slakara heldur en á Vogi. Þú ert ekki rekin frammúr, þér er ekki hent út klukkan 10 eins og á Konukoti.

Bara þvílíkt frí að þurfa ekkert að fara út í heila viku. Þetta var allavega engin vorkunn að vera þarna, meina ég.

Like if you watch the news my room was on fire. Somebody else set fire to my clothes when I was there. I don’t know if you know the lady, she was sitting for a long time, I think she was a big lady. So when I arrived there, there was like “we need to talk to you! We need to tell you how the rule of the house is.” But I’m the kind of person, I’m always myself. So I never really want to listen to that and that was the reason she burned my clothes.

So when I woke up and she said: “oh come to my room”.

I said to her “no, I don’t want to come! I need to go downstairs to eat, when I was downstairs everything was on fire in my room.”

Flestar stelpurnar sem komu þarna inn í fangelsið, þetta er eiginlega alltaf sama kvenfólkið sem er inn og út úr fangelsi. Þetta voru allt vinkonur mínar. Og mjög góðir vinir mínir, sko.

Þær stóðu með mér í öllu, þegar ég var í útistöðum við einhvern, eins og á Hólmsheiðinni, og þurfti að fara að slást eða eitthvað. “Manipulate-um hann! Hann bara reyndi að nauðga mér. Við bara kærum hann fyrir nauðgun.”

Þær hjálpuðu mér alveg, sko. Ef það var eitthvað vesen í gangi. Þetta voru mjög góðar vinkonur mínar.

Konur eru bara að burðast með miklu meiri skömm heldur en menn nokkurn tímann. Þær eru með allt öðruvísi tilfinningar. Maður sér það bara. Þær loka, þær verða miklu sinnulausari. Verða miklu meira svona, fitna ógeðslega hratt. Það urðu allir bara spikfeitir og ógeðslegir í fangelsi.