Territorios

Agora que sabemos que todos os camiños

Que construímos foron erixidos sobre cadáveres

Agora que entendemos que erguemos a cada tirano

Que nos someteu baixo o fascio e a espada

Agora que aceptamos que fomos nós xs

Que alzamos os muros que comprimiron os nosos tórax

Sepultando os nosos corazóns...

Decidimos encomendar a nosa existencia á súa destrución

Ata que, dentro de nós, cada deserto se converta en oasis

Cada ferida en fervenza e cada bágoa en torrente

Pero as palabras so debuxan arquitecturas efémeras