Letargo

Devir unha partícula luminosa nun fondo abisal.

Na experiencia deste caos profundo topei un punto de ancoraxe,

E lancei unha mirada de medo e respecto dende este palco de honra.

Rompín a partitura, e a emoción volveu tornar en pranto.

Nunca foi o mesmo o mapa que o terreo,

Así como tampouco conquistar é coñecer.

A incógnita, un pequeno brote nun esgallo leñoso, en días sen choiva e sen sol.

Unha esperanza vana, pero unha esperanza polo menos.

Un pequeno agarre en caída libre, pero un agarre polo menos.