kati magiko Lyrics

Είναι σαν να αργοπέθαινω κάθε βράδυ

με μια μορφή σαν φως κεριού μες το σκοτάδι

και σαν χαράζει τίποτα πια δεν με σώνει

είμαι αβάσταχτη σαν πόνος που ζυγώνει

σαν κάτι που σε πλησιάζει όταν κοιμάσαι

κάτι που διώχνεις μα είναι κοντά σου όπου και να σαι

είμαι αφόρητη σαν κάψα από φωτιά

είμαι το αίμα που αναβλύζει απ τα καρφιά

δεν είμαι αγκάθινο και αλλοτινό στεφάνι

μικρό είμαι παιδί που ότι θέλει κάνει

δεν είμαι μοίρα ούτε και μούσα κανενός

δεν είμαι ούτε καν ο δικός μου ευατός

μπαίνω σε πλάισια σε όρια σε δρόμους

κιας ξέρω βγάζουνε σε στίχους παρανόμους

είμαι το χάδι που δεν θα νιώσει δέρμα

τραγούδι που δεν θα ειπωθεί από κανένα

είμαι το ψέμα που ντρέπεσαι να πεις

όλα αυτά που κάποτε θα υποστείς

δεν είμαι κάτι ανάξιο μα ούτε άξιο λόγου

μες το μυαλό σου είμαι η φωνή του παραλόγου

Είμαι αβάσταχτη σαν πόνος που ζυγώνει

Είσαι βροχή που όλο πέφτεις και όλα σταζουν

Είμαι αφόρητη σαν κάψα από φωτιά

Είσαι σαν πλάσμα μαγικό σε μέρη απάτητα

Είναι σαν να ξαναγεννιέσαι κάθε μέρα

στοχεύεις και σκοτώνεις την θλίψη στον αέρα

και έπειτα ανάσα γίνεσαι στερνή και παίρνεις

κάθε ονειρό μου και βαθιά το ανασαίνεις

είσαι μια θάλασσα καθάρια μα μπαμπέσα

πολλοί χαθήκαν μα σωθήκαν εκεί μέσα

δεν είσαι μίσος φονικό δεν είσαι πλάνη

είσαι λαχτάρα ναυτικού όταν πιάνει λιμάνι

μια χαραμάδα φως είσαι στη φυλακή μου

και σαν να σάλεψε η ψυχή έξω απ το κελί μου

είσαι σαν πλάσμα μαγικό σε μέρη απάτητα

ενός πίστου το πιο θανάσιμο αμάρτημα

μέσα σε όνειρα ασπρόμαυρα χαρίζεις

χρώματα άφαντα καθώς στριφογυρίζεις

είσαι το γέλιου ενός παιδιού που δεν φοβάται

βλέμμα γλυκό ενός ανθρώπου που θυμάται

δεν είσαι ο πόνος που πονώ όταν με ριμάζουν

είσαι βροχή που όλο πέφτεις και όλα στάζουν

όλος ο κόσμος είσαι και δεν είσαι τίποτα

σαν τα στιχάκια όλων των τοίχων τα καχύποπτα

Είμαι αβάσταχτη σαν πόνος που ζυγώνει

Είσαι βροχή που όλο πέφτεις και όλα σταζουν

Είμαι αφόρητη σαν κάψα από φωτιά

Είσαι σαν πλάσμα μαγικό σε μέρη απάτητα

Είμαστε σιγανές φωνές μες τη βλασφήμια

ντροπής καμώματα μπροστά στη γύμνια

είμαστε όλα αυτά που κάποτε θα γίνουν

είμαστε χρόνια απωθημένα που ξεδίνουν

είμαστε λάμψη μες τα μάτια για να σβήσεις

ότι σε κάνει να ντρέπεσαι και να δακρύζεις

είμαστε όλα όσα δεν φαντάζεσαι

είμαστε όλα όσα μισείς και όσα χρειάζεσαι

Είμαστε δυνατές φωνές μες την ασχήμια

ντροπής καμώματα μπροστά στη γύμνια

είμαστε όλα όσα δεν μπορούν να γίνουν

είμαστε ίδιοι με ανθρώπους που μας κρίνουν

είμαστε σάρκα αίμα και μια δόση βίας

κομπάρσοι είμαστε ανούσιας κωμωδίας

είμαστε ψίθυροι όταν φωνάζει τ όνειρο

είμαστε κάτι μαγικό σε κόσμο απόμερο

Είμαι αβάσταχτη σαν πόνος που ζυγώνει

Είσαι βροχή που όλο πέφτεις και όλα σταζουν

Είμαι αφόρητη σαν κάψα από φωτιά

Είσαι σαν πλάσμα μαγικό σε μέρη απάτητα