Rozstanie

Potrzebowałem przerwy, by zebrać moc do serca

Puszczały mi nerwy jakbym chciał życie odebrać

Tylko coś odegrać jakąś scenkę zwyczajową

Dopasować się do reszty, a nie ciągle stawać obok

I kurwa znowu tęsknię, bo tworzę coraz częściej

Dziękuję Ci, że byłeś, dziękuję Ci, że jesteś

Wspomnienia dla mnie wszystkim, doświadczenia wspólną drogą

Nadal nazwę bliskim, twórczość zbudowała pomost

Szklane oczy, dreszcze w ciele, dygotanie jakby z zimna

Równowaga trzyma poziom, atmosfera niekorzystna

Opisuję co odczuwam sam też wisząc nad przepaścią

Natchnienie porusza do symboliki Rushmore