Dystopia

Szkarłatna postać Heliosa znowu schodzi z nieboskłonu

Każda jego taka podróż tylko przybliża do zgonu

Widzę to dziewięć tysięcy trzysetny raz

I dalej jestem nikim, chyba kończy mi się czas

Środa wieczór, a ja walę trzecią szklanę whiskey

Stoję w oknie, patrzę w przestrzeń nie wiem co zrobić z tym wszystkim

Jestem zupełnie bezsilny w kraju który jest przegrany

Może wszyscy są normalni, a to ja jestem zjebany

Po całym dniu roboty już nie mam na nic ochoty

Zapierdalam tak bez przerwy za wór gówno wartych złotych