Pagnilaynilayan Lyrics

Ang tubig ay payapa naglalaro ang sinag sa ibabaw

Mga dahon sumasayaw sa katahimikan ng dapit-hapon

Pagnilaynilayan ko ang bawat sandali ng buhay

Mga tanong na tulad ng ulap na dumaraan di mapigilan

Sa ilalim ng mga puno marahang humuhuni ang hangin

Sa mga bulong nito'y may lihim na paanyaya sa isipan

Mayro'ng mga gunita kumakapit sa bawat hakbang

At sa tahimik na dalampasigan ng puso ako'y nananahan

Ang mga pagsubok at pag-ibig na di maitumba ng ulan

Hinihintay ko ang liwanag sa bawat umuusbong na daan

Pagnilaynilayan ang pag-iral ang diwa sa kalaliman

Ang pag-ibig ba'y gabay o pag-asa sa walang hanggan

Sa katahimikan aking tinatanong bakit at paano

Sa payapang tubig ng puso ako'y lumulubog nang buo

Sa pagitan ng hinga may dahan-dahang pagtanggap

Ang diwa'y lumalayo sa ingay sumisid sa loob nang walang pangamba

Dumampi ang mga alaala tulad ng sinag ng araw sa umaga

Sa pag-uunawa ng sarili lumilinaw ang bawat hiwaga

Ang mga naririnig kong tugtog ay pawang panimula lamang

Ang bawat hakbang parangal sa isang lihim na daang walang hanggan

Naglalaro ang hangin humihimas sa pisngi ng panahon

At sa katahimikan ang sagot ay tila isang munting tugon

Pagnilaynilayan ang pag-iral ang diwa sa kalaliman

Ang pag-ibig ba'y gabay o pag-asa sa walang hanggan

Sa katahimikan aking tinatanong bakit at paano

Sa payapang tubig ng puso ako'y lumulubog nang buo

Sa gitna ng dilim may bulong na tumatawag

Ang iyong puso pag-ibig ang tunay na lunsaran

Ang diwa'y lumiliwanag tulad ng ilaw sa karimlan

At sa iyong kapayapaan ako'y muling napapahiran

Pagnilaynilayan ang pag-iral ang diwa sa kalaliman

Ang pag-ibig ay gabay at pag-asa sa walang hanggan

Sa katahimikan ngayon alam ko na kung bakit at paano

Sa payapang tubig ng puso tuluyan akong buong-buo

Ang hangin humuhuni ang dahon dumadampi sa lupa

Sa kalmadong pag-iral nahanap ko ang aking sarili