Mutfağımın Mimarisi Lyrics

Çok konuştuk bu kadar yeter kozmos

Peki, senin gelecek hayalin neydi Moss?

Üniversiteyi bitirmiş, diplomamı elime almış

İnsanın insan olarak değerlendirildiği bir ülkeye kaçmışım

Çalışmaya başlamış, minimal bir ev kiralamış

Biriktirirken paramı gelecek evimi düşünmeye başlamışım

Yıllar geçmiş, param birikmiş, proje bitmiş

Kendi çizdiğim garajlı evimi inşa ettirmişim

İçine yerleşmiş, yeni bir proje başlatmış

Subaru motorlu 4 çeker bir kaplumbağa yaratmışım

Bununla da yetinmemiş, mavi olsun istemiş

Çocukluğumdan beri istediğim R34'e kavuşmuşum

Ha bir de evlenmişim, yıllardır da sevgiliymişim

Küçük de bir kızım var, güzel bir aile kurmuşum

Hepsi -mişim -muşum, bunlar benim çıkarımım

Gelecek deyince biri bana hep aynı sahneyi anımsarım

Üç saniyelik bir video, tekrar tekrar oynattığım

Ve komiktir ki detayları ayrıntısıyla hatırlarım

Gözümü açtım öne yaslandım ellerim rüzgarlıkta

Önüme baktım mavi parlaktı ellerimin altında

Başımı yavaşça yukarı kaldırdım bembeyaz bulutlar

Yansıyor kaputumdan mavi arka planıyla

Açıktı sonuna kadar o garajın kapısı, sağ kenarında

Üst üste üç koli yalnız en üstteki yazılıydı Japonca

Kafamı çevirdim sağa çakılı betona

İki raf bir sürü alet edevat

İyice sağ tarafa dönünce

Karşıma çıkıyor kapı ve yanında bir masa

Masanın üstü bir kısmı pürüzlü

Dolu birkaç yeni projeyle bütünü

Ve sessizlik bozuldu birkaç adım duydum

Duvarın ardını duyabiliyorum

Sesleri hızlandı koşmaya başladı

Duyduğum ritim irrasyonel kaldı

Koşmayı yeni öğrenmiş olmalıydı

Sesler arttı kapının ardındaydı

Başta cahilsin, sanıyorsun hayat bir yap-boz

Aslen hayatta kalmak için gereken tek şey glikoz

Gerisi hipnoz, Eros her ne yapsa hipnoz

Keşke iyilik kötülük arasında da olsa ozmos

Gözünü açsan Dünya'nın tüm doğası nekroz

Gözünü kapat, yanında kadının önünde yakamoz

Gerisi hipnoz, Eros sanki kendi kozmos

Her neyse, senin gelecek hayalin neydi Moss?

Kapı aralandı, ince bir gıcırtı onu takip etti

Adım attı, kapıyı iteklemeye devam etti

Beni gördü, paytak adımlarla bana yaklaştı

Bana baktı, gözlerimin içine baktı ve gülümsedi

O anın mutluluğuyla kaptım kızımı attım havaya kucakladım

Gurur ve güvenin sade karışımını damarlarımda ağırladım

Diğer yarımla yarattığımız bütünü yere uğurladım

Ve kaldırdım kafamı kapının aralık oluşuna baktım

Sola yaslandım, kapının arası dar olsa da bir bakış attım

İlk önce gördüm parkeleri bir kısmı halı ve yok deseni

Duvar küçüktü, cam gerisi tamamen açıktı perdeleri

Süzülüyor ışık hüzmeleri ve seyrek toz zerreleri

Keşke bütün bunlar hatırlatsa yaşanmış sahneleri

Raf, kanepe, masa ne demeli

Sonuçta hepsi benim eserim

Uyumlu duvar kıvrımlarıyla duvara bakan yüzeyleri

Ardında ışık hüzmesinin belirdi mutfağın girişi

Keşke değer verilen bir kelime olsa filozof

Sanki hayat soğuyan bir kahveyi saran termos

Gerisi kaos, Eros her ne yapsa kaos

Düşünmenin yayılma hızı aslında aynı mitoz

Görece sıcak, hisset tenine batan ağustos

Gözünü kapat, o sana sarılmış izlerken yakamoz

Gerisi kaos, Eros sanki kendi kozmos

Neyse ne, senin gelecek hayalin neydi Moss?

Salona bitişikti, girince takip ettiğin patika "U" şekilli

Amerikan mutfak ortada mermer masa şık gelirdi

Lavabonun ardındaki cam ve manzarası şık gelirdi

Uzun bacaklı tezgâh tabureleri şık gelirdi (şık gelirdi)

Ama bir dakika!

Mutfağın yerini ben seçmedim

Bulunduğu yer harika, ama kararı ben vermedim

Komik ki beş yıldır bu hayalimden vaz geçmedim

Çünkü aitim ve mimarı kim düşünmedim

Mimarı kim düşünmedim

Neden düşüneyim benim hayalim bu

Kimse ekleme yapmadı saf ve benim hayalim bu

Ev, araba, garaj nasıl verir güven duygusunu

Bana koşan küçük kızım için ölürüm olgusu mu

Kim bu çocuk

Boncuk gözleri kıvırcık saçlarıyla

Kim bu çocuk

Mükemmelce hatırladığım kadarıyla büyütüyorduk

Annesinin karnındayken bile araştırıyorduk

Gündüz gece çocuk eğitimi için okuyorduk

Ruh eşimle aynı yolda yürüyorduk, gülüyorduk

Bütün kurallarımızı el ele biz koyuyorduk

Gönye, kalem, pafta koymuş elimizle çiziyorduk

Evimizi çiziyorduk

Peki eşim neredeydi

Hayalim sahnesinde yüzünü göstermedi

Biliyorum orada, hep bunu bana hissettirdi

Sonra kızım tekrar açtı kapıyı gülümsedi

İri kara gözleri, annesinden almış gözlerini

Güven veren içindeki parıltıydı çehresinin

Aynı parıltıyı taşırdı gözleri de annesinin

Hatırladım kime ait mutfağımın mimarisi

(Mutfağımın mimarisi)

(Mutfağımın mimarisi)

(Mutfağımın mimarisi)

(Mutfağımın mimarisi)