Εκεί που Ανθίζουν οι Βασιλικοί Lyrics

When i think of you

My heart remembers

All the love we never had

All the love we never had

Just me and you

When i think of you

I remember spring time

That was when we fell in love

That was when we fell in love

Just me and you

When i think of you (think of you, think of you)

Και κάπου εδώ

Οφείλω να πω ένα ευχαριστώ

Συγγνώμη αλλά εγώ δε ξέρω να λέω ευχαριστώ

Ξέρει όμως η πένα μου

Τι κι' αν έσβησε το κερί;

Εγώ ακόμα καίω

Μα πλέον..

Δε την πολεμάω την μνήμη

Και τα θυμάμαι όλα σαν σήμερα

Μύρισε καλοκαίρι

Το λουλούδι μας άνθισε κάπου στης άνοιξης τα τέλη

Έπαψα να αναζητώ απελπισμένα πεφταστέρι

Δε με ένοιαζαν οι ευχές, είχα το κόσμο στο ένα χέρι

Όταν η άλλη μου γροθιά με τη δικιά σου ήταν μπλεγμένη

Και για πόσο θα τραβήξει; δε μας πίστεψε κανείς

Στην αρχή καλά καλά δε το πιστέψαμε ούτε εμείς

Δε γίναμε ούτε μία στιγμή έρμαια της λογικής

Και είμαι ευγνώμων που δίπλα μου τόλμησες να αφεθείς

Γνώρισα εσένα και τα ταξίδια πήραν άλλη μορφή

Το Άθηνα - Θεσσαλονίκη ένα μπουκάλι διαδρομή

Από τα κάστρα ως τη κρήνη ως το λευκό

Από θησείο, πλάκα ως τροκαντερό

Το τοίχο στη γειτονιά σου έβαψα μωβ

Για πάρτη σου γκραφίτι και αυτό λέω Χιπ Χοπ

Ένα θαυμαστικό[!] αυτό κρατώ απ' το πρώτο μας έρωτα

Να παίζει Λάνα και στο λαιμό σου να δίνω φιλιά ατέλειωτα

Μου λείπουνε πράγματα μικρά και απλά

Στο δρόμο ο ένας για τον άλλο τρεχαλητά

Να χαζεύω στα καστανά σου μάτια την αντηλιά

Ξάπλα στο λιμάνι ενω στάζουν τα παγωτά

Ο θαυμασμός που μου έδειχνες για όλα αυτά

Με τα οποία παθιαζόμουν μα δε σε ενδιαφέραν καν

Μια γλυκιά καλημέρα και καληνύχτα ήταν το παν

Σε κάθε πτώση σου ήμουν εκεί όπως στο Boulevard

Στο συρτάρι μια καρτ ποσταλ από την Ύδρα

Σε αυτή μαζί κρατάμε μια παγωμένη κλεψύδρα

Ένα γλυκό κεφάλι από έρωτα και απο ξύδια

Και ένα στομάχι που από πεταλούδες ήταν πήχτρα

Αγναντεύαμε καϊκια στα λουτρά στην υδρονέτα

Στο μυαλό μου εγώ και εσύ σε μία μόνιμη κρουαζιέρα

Σε εκείνη τη πανσιόν έβαλα 5 αστέρια

Γιατί σημασία δεν είχε το μέρος ήμουν με εσένα

Σε ελαιογραφία έφερνε το τοπίο μπροστά

Ένα δειλινό στου αλίμου την ακρογιαλιά

Τα κύματα καθρέφτιζαν το καρδιογράφημα μου

Ήρεμα και γαλήνια είχα την ασφάλεια μου

Και γάμα όσους λεν' πως οι γυναίκες το νιώθουν αυτό

Υπήρξα ευάλωτος σιγά μη ντραπώ

Δε βαρέθηκα στιγμή να κάνουμε παρέα κούνια

Στου ζωγράφου βάζοντας τα αγαπημένα μας τραγούδια

Θα φταίει μάλλον που έμπλεξε καρκίνος με ζυγό

Ψοφάγαμε για το ρομάντζο και οι δυο

Για αυτό και το κρεβάτι έστρωνα με ροδοπέταλα

Και δίναμε ραντεβού παγκάκι τα ηλιοβασιλέματα

Ξεφαντώματα, αναστεναγμοί μεσ' τα ξενοδοχεία

Το τζιν ήταν πάντα γλυκόπιοτο μετά τη μία

Στη βεράντα η πόλη πιάτο και τριγύρω ησυχία

Όπως μια νύχτα μετά του Bloody τη συναυλία

Το ροζ πουκάμισο που μου έκανες δώρο κουλουριασμένο

Στο πάτωμα πλάι στο λουλουδάτο φόρεμα σου

Που σου είχα κάνει δώρο ήταν στα μέτρα σου ραμμένο

Και του έλειπε μονάχα το φυσικό άρωμα σου

Στο πλευρό σου ο λόγος μου είναι ποιητικός

Με τα μαργαριτάρια είμαι κτητικός

Ο πυρετός απ' τις χημείες εθιστικός

Μα ο πιο μεγάλος μου εθισμός μια χημικός

Δροσιά σαν του δυόσμου χάριζε ένα σου βλέμμα

Είσαι η γυναίκα πίσω από την Isabella

Χαμογέλα μου μωρό μου, χαμογέλα

Πως αλλιώς περιμένεις να μου πάει καλά η μέρα

Δάκρυσα οταν για πρώτη φορά διάβασα

Το κουπλέ που μου έγραψε η ίδια μου η μούσα, τα 'χασα

Το Δία και την Αφροδίτη σπίτι κράτησα

Και είσαι ακόμα το κορίτσι που αγάπησα

Ένα Gordon που έγινε θρύψαλα, δεν είχε γουλιά μέσα

Το μέσα παγωμένο κάπου στου Αυγουστού τα μέσα

Βρήκες το τρόπο να ρίξεις τους δαίμονες μου τέζα

Ήταν η πιο όμορφη αγκαλιά που με έχουν πάρει ποτέ μπέσα

Στην Αγίου Δημητρίου οι αποχαιρετισμοί

Με βαραίνανε τα πόδια μου πριν μπω μεσ' το ταξί

Το βλέμμα μου πάνω στο δικό σου είχε καρφωθεί

Και αυτό μέχρι από τον ορίζοντα να χαθεί

Είμαι ο Jim Carrey απ' την Αιώνια Λιακάδα

Οι αναμνήσεις θα μου ανήκουνε για πάντα

Οι αναμνήσεις θα μου ανήκουνε για πάντα

Είμαι ο Γιάννης σου και φέρνω τη λιακάδα

Κι' ας έφερα λίγη βροχή

Ίσως χρειάστηκε και αυτή

Να ξέρεις ότι παραμένω εκεί

Εκεί που ανθίζουν οι βασιλικοί

Κι' ας έφερα λίγη βροχή

Ίσως χρειάστηκε και αυτή

Να ξέρεις ότι παραμένω εκεί

Εκεί που ανθίζει η Βασιλική