Hüzün Çıkmazı (Şiir/Sevil Kutlu) - Huzur & Terapi Şiirler (Special Version) Lyrics

Hiçlik sokağının hasret kaldırımında

Bir sensizlik şarkısı tutturmuş kalbim

Dilsiz dudaksız sesleniyorum sana

Saçılmışım, dağılmışım yalnızlığa

Üşüyorum

Öyle bir sarılmışım ki sevdana

Sarıldıkça daha çok sar diye üşüyorum sana

Sen gelince aklıma

Hep kelebekler düşer sol yanıma

Yandım yandım

Yandım ki ne yandım

Kalabalıklar içinde yalnız kaldım

Sevdanın yükünü yüklenip omzuna

Tutamadım kalbimi kaçtı senin yanına

Senin şehrine, senin yatağına

Gönül

Anlasana

Anlasana artık be

Sana firarda

Aşk bahçelerinde hüzünlü bir dille

Hasret şarkıları söylüyor kalbim şimdi

Umut rüzgarlarına nağmelerle

Hep sana, hep sana uzanıyor ellerim

Bir uçurumun yamacına

Bir yaprak gibi savrulmuşluğumla

Dal dal yüreğimin içindesin

Feryatlarımsın, çaresizliğimsin

Söylesene Yar

Ben daha kaç kere öleceğim

Ve daha kaç kere senden nefes bekleyeceğim

Yandım yandım

Yandım ki ne yandım

Ateşine dondum, karına kandım

Açtım gönlümün perdelerini yar

Gönder rüzgarını

Bırak, biraz da bu gece aşk çalsın kapını

Hasret geçer

Hüzün geçer

Yalnızlık geçer

Geçer de geçer

Bir de sen geç be sevgili

Bir de sen geç kapımın önünden

Hep yalnızlık

Hep hasret mi bekleyecek beni

Öğrendim geç de olsa

Ben öğrendim sevdayı

Rüzgarları, karları

Yağmurları yüreğinde taşımayı

Yüklenip bu sevdayı tek başına

Ara sıra kaçıp kaçıp bu şehirden

Sende kalmayı

Belki merak edersin diye adresimi

Mutluluğun bir arka sokağında

Hüzün Çıkmazındayım Sevgili

Bekliyorum

Belki aklına gelirim de

Belki ararsın diye beni

Şiir: Sevil Kutlu