Yaşadığımı Beni Öldürürken mi Fark Ettin? (Aşk Şiiri) - Huzur & Terapi Şiirler Lyrics

Yaşadığımı Beni Öldürürken mi Fark Ettin

Başkasını sevmen bana acı verir mi sandın

Sen beni de sevmemiştin ki zaten

Çocuktum, öyle inanmıştım ki döneceğine

Bir bana mıydı yollarının dikeni

Geç kalmaların, bu denli aceleci oluşun, çocuk kalbimi kırmaların, beni senden almalarına izin vermelerin, hep bu yüzden miydi

Adına sevmek denen yoksulluk muydu bana sunduğun; ihanetlerinin zenginliğinde

Küfür küfür eserken ayrılık rüzgarı, bir bana mıydı hoşçakalların

Bir sen kalmıştın oysa bana senden sonra

Senden öncem zaten seninle bitmişti

Onsuzluk, sonsuzluktan daha sonsuz demiştim soranlara

Ne büyük aptallıkmış meğer

Dedim ya çocuktum işte

Öyle inanmıştım ki döneceğine

Ölüm uzun bir vedadır sevgili ve rüyalar uyumak için değil uyanmak için vardır

Kes biletimi kendime dönüyorum ben

Kalbimin kırıklarını birleştirsem de eskisi gibi olmuyor nasılsa

Sesime küstüm

Yağmurlarımı tükettim

Şemsiyeler ıssız kaldı

Büyümeden yaşlandım ben

Hayat bana ilk gördüğüm insanların, ilk gördüğüm gibi olmadığını öğretti

Büyük hayallerin kırıkları da büyük olur ama ne yapayım, yıldızlarda ancak kendini yakabildiği sürece yıldızdır

Allah'ım bana yaşattığın nasıl bir denge; ben onun için yanmaya bu denli hazır, o benden gitmeye bu denli teşne

Hiç bilinmezli denklemim, ne garip değil mi aşkın nefreti kolaylaştırması

Kendi yaramın yabancısıyım şimdi

Kalabalığım çok, insanım yok. İnsana insanla varılır oysaki

Sensizlik değil giderken bıraktığın, düpedüz bensizlik

Senden sonra "biz" olmadı bir daha Varlığımdan yokluğunu çıkarınca geriye hiç kaldı

Ne peşinden koşabildim ne kendimde durabildim yine de hiç kimseye vermedim, bana verdiğin acıyı.

Yaz soğuğunu tanıdım senden sonra. Senden sonra, başka sonralar da oldu. Ama ben en çok seni bekledim senden sonra. Ne kadar çoğalsam, hep bir kişi eksik kaldı şimdi herkes biraz sen gibi ama kimse değil senin gibi

Artık kendini bile ısıtamıyor, altı kısık kalbimin ateşi

Yazdım,yazdım, yaza yaza azaldım Adam olamadı içimdeki çocuk Kalbinin kilidini açacak anahtar kelimeler bilsem de hep figüran kaldım kendi filmimde

Bir ben etmedi senden kalanlar Aslında ben hala benim de tanık bulamıyorum kendime

Yine de çalan her kapıya koştum belki benimdir diye

Kendimden yaptığım uçurumları armağan ettim kendime meğer sensizlik; düşerken kaybolmakmış uçurumun içinde

İlikler bile düğmeler boş kalmasın diye varken, sen neden düştün yakamdan

Çocuktum işte öyle inanmıştım ki geleceğine

Keder yarışının galibi, mağlup olanlarmış

Yıllar sonra döndün mağlup bıraktığın yere

İçimi dolduran ıssız boşluk, kalbimi ölü ele geçirişin ve geçmiş zaman bahçelerinde beni hala aynı çocuk zannedişin

Her şey çok değişti sevgilim

Ben o zamanlar sana sen olduğun için ve olduğun şeye ihtiyaç duymadığın halde bile hastalıklı bir şekilde aşık olmuştum.

"Şimdi beni kendinden nasıl taburcu edeceksin?" diye sormuştum

Ama artık çocuk değilim işte

Çok büyüdüm ben sensizlikte

Bugün anlıyorum ki;bire hiç eklemekmiş gelişin

Haydi, şimdi güle güle

Sana özgürlüğünü, pişmanlığının kölesi olman için veriyorum ve seni kalbimden taburcu ediyorum sevgili

Ne oldu hoşçakalamadın değil mi

Aşk Şiiri: Kahraman Tazeoğlu