Non vas marchar ft. sara faro & Peter Petrowski Lyrics

Hoxe non me atopo nin no espello

Di o reloxo que me estou facendo vello

E cada día máis sinceiro

sen chispa nin gas, coma o meu chisqueiro

Escribindo por terapia non por hábito

Non preciso trucos, eu son máxico

Miña libreta é un lugar fantástico

E esta páxina é a habitación do pánico

Nun pálpito, tan só un instante puiden mirarte

Teu ollar gañou co tempo pois é arte

Agora que está caro todo menos respirar

Róubasme o alento, é pra matarme

Aínda non teño enrugas pero vounas ter

Só son capaz de ver o que vou perder

Non estou listo pra deixa marchar

Escribo para aliviar a dor e soñar con

Correr, saltar, volver foder, bicar, sentir chorar

Sentir berrar

Caer, voar, cheirar, sudar, foder, bicar

Nacer, morrer, saber, perder

Volver perder, sangrar

Limpar, amar, coidar, coller, soltar

Morrer, marchar

Amor, non vas marchar

Non vas marchar

Resides en cada verso

Que cantei ó mar

Amor, non vas marchar

Non vas marchar

Resides en cada verso

Que cantei ó mar

Son os poetas esquecidos, os fracasados

Son a ironía de Castelao

O baleiro que habito sen ti

Miguel Hernández traizoado por Alberti

Eu teño pluma en moitos sentidos

Esta canción percíbese cos cinco sentidos

Bebe do meu son, toca o meu queixume

Cheira a lume no ollar dos esquecidos

Estou pálido e inmóvil, fiquei así

Dende polo menos a terceira lúa de abril

Soño máis co que non fixen que co que si

Sangro máis tinta da que podo producir

Aliméntome da dor para escribir

Mañá será mañá conmigo ou sen min

O ir e vir das ondas non ten fin

Escribo para aliviar a dor e soñar con

Correr, saltar, volver foder, bicar, sentir chorar

Sentir berrar

Caer, voar, cheirar, sudar, foder, bicar

Nacer, morrer, saber, perder

Volver perder, sangrar

Limpar, amar, coidar, coller, soltar

Morrer, marchar

Amor, non vas marchar

Non vas marchar

Resides en cada verso

Que cantei ó mar

Amor, non vas marchar

Non vas marchar

Resides en cada verso

Que cantei ó mar

Debúxasme cun verso nas mans,

Coa voz cravada e o puño en alto

Debúxasme coma un ideal

I eu que sempre fun humana

Non puiden máis que marchar