Samaya

साँझ सुनौलो प्रहरमा मेरो मुहारमा छाएको मुस्कान भुलिहाल्दैनौ नि

जुनको प्रकाश मुनि तिमीले लेखेका ती हरफहरु बिलाई जाँदैनन् नि

तिमीलाई अङ्गाल्दा मेरो बास्ना छुटेकै त हो तिम्रो गल्बन्दीमा

आँखा नखोले नि तिम्रो स्पर्श चिनेकै त हो मैले सपनीमा

त्यो गलत समय थियो वा समय गलत थियो

तर माया त माया नै थियो

त्यो गलत समय थियो वा समय गलत थियो

तर माया त माया नै थियो

तिम्रा सबल काँधमा मैले शिर राखी मेरो भार नबिसाएको हैन

बर्षौं भइसक्यो मेरो आवाज तिमीले नसुनेको तर बिर्सिएको छैन