Droga w bok

Ciągła melancholia, mimo że melodia już w drzwi mi puka i już nie daje mi żyć

To nauka, nie szkoła, wykształciła we mnie kogoś, kim chciałbym być

Dlatego na plecach tyle noszę, mimo że lat nie mam dużo

Wezmę uzo i zatracę się w sobie

Stań na moim miejscu proszę i nie gderaj za plecami tych bzdur, proszę

Ej, nie leżę, ja noszę, chociaż nie będę się chwalił

Żyję za grosze, bo życie czasami się wali

Czasem oddaję, a czasem zaskoczę się nim

Choć wierzę, nie proszę o wiele

Daj mi kiedyś opuścić ziemię, daj mi kiedyś opuścić cele