Hayat

Doğarken ağladın herkes gibi, olacakları biliyordun sanki,

Okulda açtın gözlerini, birazcık daha kalabilseydin ailenle, ne olurdu ki?

İlk adımındı bu, bu hayatta; kalkışmıştın zorluklarla boğuşmaya,

Dersler, arkadaşların, ailen. Hepsi çekiştiriyordu seni bir yerlerden.

Başlamıştın büyümeye, girişince düşünmeye, anlamıştın biraz şeyler, düşününce bir şeyler.

Sınavlar, arkadaşlar ve hayaller. Derken geçiyordu tüm günler.

Gelince yatardın hemen okuldan, zaten yapacak bir şeyin yoktu ki yorgunluktan.

Sanki birazcık eğlenince, gitti her şey birden geriye.

Notlar düşünce doğruca yerlere, hayaller de gidiyordu bu arada uzak şehirlere.