NAKLEN

Aslan kesilen korkak kalbime sesleniyorum bak sözlerim naklen

Duvarıma astım insanlığı, çünkü utanırım bu benim pişmanlığım

Yok ki merhameti insanlığın sana gelemem bu gece efkarlıyım

Masa başı kadehleri toplamışım gördüm ben ne kadar yalnızmışım

Aldandığım bu pembe dünya içinde yaralanan bir kalp var

Sofrada kurduğum düşleri meze yapıp sattığım güzel bir dünyam var

Bazen bende yüz tutuyorum insanlığa öylece gülümsüyorum

Çekiyorum havasını insanca yeniliyorum ruhumu şeytanla

Rol yapıyorum aynen bana seni hatırlatan her şeyi reddediyorum

Ölmeye çalışıyorum tüm hızla, artık yaşamayı sevmiyorum