रीत बिना आउने सपनाहरूलाई जतनले राख्न म कहाँ सक्छु

बसन्त बिना फक्रिने फूललाई होसले सिहार्न म कहाँ सक्छु

अनुरोध बेगर हाँस्न थाल्छन् नजरका कोमल फूलहरू

जताततै झरेको देख्छु फूलका रङ्गिन जोवनहरू

परेलीले थुन्दै आँशुका भेललाई तस्वीर खिच्न म कहाँ सक्छु

रित्तो गिलासमा जिन्दगी भर्दै त्यो रुप पिउन म कहाँ सक्छु

लुकामरी गर्छन् हरेक रात यौवनका मीठा सपनाहरू

ढलेर मर्छन् हरेक साँझ बैँसका तल्लिन उमेरहरू

भीडमा खस्ने त्यो तिम्रो हाँसो अञ्जुलीमा थाप्न म कहाँ सक्छु

किनारै बेगर बेगेको त्यो लाज बाँधले छेक्न म कहाँ सक्छु