Kırık Bir Serzeniş Lyrics

Sahi, ne zamandır yazmıyorum

Belki bıraktığımdan beri yaşamayı

Belki yaşamaya başladığımda hayatı

Ya da bir nota takılı kaldığında dudaklarımda

Yahut izlerken mi mavi bir kuşu

Sahi, ne zamandır tutsak kelimelerim

Kalbime, zihnime geçirdiğim prangaların sayısı arttığından beri belki

Belki ağlamayı bıraktığımdan beri bir şiire

Ya da hissetmediğim bir şarkıyla ihanet ederken kendime

Yahut çocukluğuma veda ettiğimden beri

Sahi, ne zamandır konuşmuyorum kendimle

Hayatın yoğunluğuna kaptırarak yaşamayı öğreniminden beri belki

Belki de aynanın karşısına geçip yüzleşmekten çekindiğimden beri gerçeklerden

Ya da hayatımdan çıkan her insanla azalan sevgimle

Yahut sevgim azalırken eksilen benden kaçtığımdan beri

Sahi, ne zamandan beri sahipsiz cümlelerim

Belki cesaretimi kıran insanlarla gülmeye devam ettiğimden beri hayata

Belki de gülmeyi unutturan herkesle beraber ağlamayı

Ve ağlarken yaşamayı öğrendiğimden beri

Ya da karanlıkta asılı kalan yıldızları saymayı bıraktığımdan beri

Yahut kendimi yerine koyamadığım insanların gözlerinde kendime rastladığımdan beri

Sahi, ne zamandan beri ihanetim kendime

Belki özgürlüğüne kavuşturduğumdan beri bir balığı

Belki de ihaneti yük edinmiş birine öğrettiğimden beri intikamı

Ya da masumiyetini kavga ederek çaldığım çocuktan kaçtığımdan beri

Yahut hayatla barışmayı, umutlanmayı bıraktığımdan beri bu ihanet

Bu ihanet

Bu ihanet

Bu ihanet

Nerede başlıyor

Cümlelerim ne zaman susuyor

İçimdeki ses ne zaman suskunluğu yutup bağırıyor

Ve bu ihanet

Ne zaman bitiyor