Distopya Lyrics

Kendime bir söz bugün

Hüznü yaşatandı zaten dünüm

Üzgünüm olamadım kendime dürüst

Avundum yalandan hayata gülüp

Parlayan yıldızım artık sönük

Işıklar düşmüyor üzerime görün

Işığın kendisi olacakken

Umut için ışık arayıp kendime ettim zulüm

Zamana ilaç deme, ilacın bile fazlası zarar

Kendime tanıdığım zamansa doz aşımı

Öldüm gördüğün suretimse bir yalan

Hane-i kalbime değen kurşunun

Yitik olan şuuruma sahi zarar

Açtığın yaraları tek diktim

Mutluluk? "Sadece ütopik rüya"

Hasreti yak,tarihi yaz

Şahit halime, 4 duvarım

Delirdim aynaların arasında

Kayıp gençliğim, kayıp ya duygularım

Yürürüm, yolun sonuna hep uygun adım

Unuttum, neydi asıl adım

Unuttum, neydi hatalarım

Unuttum, neydi korkularım

Kapadım eski defterleri, son kez

Göz gezdirerek içlerine, yaşlarıma katlanamazsın diye

Döktüm onları, hep içten içe

İpliğe bağlasam kopmaz umutlar

Sana bağladıkça düştü dibe

Hasatta adını vermeyen (Tarlam)

İlhamımı kıskanır hep

Islanır hep gözlerim

Yağmurlu havalara hissedip aidiyet

Kim bu sellerin sahibi, (Demiştim)

Sürmez hiç bir his ebediyete

Anlam yüklemek mevsimlere

Bir günle bulaştı tarihime

Bir mevsim yaşamı da gördü

Ölümü gömerken mazi diye