Geri Gelen Mektup Nihal Atsız Lyrics

Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden

Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu

Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden

Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu

Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden

Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu

Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse

Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse

Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan

Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse

Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla

Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla

Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince

Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince

Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım

Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım

Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın

Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın

Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin

Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin

Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin

Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin

Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden

Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden

Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı

Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı

Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu

Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu

Hasret çekerek uğrunda ölmek de kolaydı

Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı

Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler

Tek bendeki volkanları söndürse denizler

Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma Kaabil

İmkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil

Sırretmeye elden seni bir perde olurdum

Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum

Mehtaplı yüzün Tanrı'yı kıskandırıyordur

En hisli şiirden de örülmez bu güzellik

Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur

Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik

Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur

Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik