Nauczysz się czekać (prod. Auer) Lyrics

Nauczysz się czekać (prod. Auer) - Pezet

...

Ty chciałabyś żyć, a nie zwlekać

W Twoich żyłach rwąca rzeka i

Iść gdzieś dziś, wyjść, pojechać

Czuć, że masz faceta, na kimś móc polegać

Dom zbudować, dzieci chować i nie wpaść w letarg, podróżować

Facet musi umieć majsterkować i załatwić coś jak trzeba, też pracować

Sama nie wiesz czego chcesz

Między nami przepaść, znów się czepiasz, że

Lubię wstawać, gdy zapada zmierzch

Czegoś nie chce znów i narzekam

I skąd ten żal we mnie i ten smutek, temat rzeka

Trochę też Cię boli moja przeszłość trudna

Ciężki, pełny jest ten plecak gówna, czas ucieka

Sekundnik bije rytmy jak ten hi-hat w membranach

Masz kilka dekad

Poczujesz to na pewno jak brutalnie spierdala

Więc nie mów mi że liczy się wiara, a życie jest piękne i chodzi o szczęście

Bo, to jest pieprzony banał!

Wierz mi, są chwile, gdy chciałbym żyć wiecznie, a Ty, odrobisz tę lekcję

Kiedyś jeszcze nauczysz się czekać

Teraz oczy masz młode niebieskie

Ciemne tylko cień na powiekach

Lecz jeszcze przyjdzie bezsilność

Szukaj szczęścia, ciepło, zimno

Beztroska i młodość, naiwność

Pieniądze i plany, i przyszłość

Powiedz co gdyby to wszystko znikło

Możesz stać lub się cofać, to wszystko

Nie da się tego załatwić szybko

Po znajomości tak jak wbitkę na pokaz

Czy wejście na bibkę lub kupon na piwko

Albo dupę na szybko, a zegar nie cofa i zostaje wtedy ten, kto naprawdę Cię kocha

Wulgaryzmy mi się cisną na usta

Rzucam nimi, słowa tną jak maczety

Czcze gadanie jak dyskusja o gustach

Jednym uchem wpada Ci, a drugim wyleci

Więc, pytasz jak to mogłem zniweczyć?

Nasze plany, żona, dom, dzieci

Pokazujesz mi jakieś pary w sieci, ten przykład żyje w nierealnym świecie

I znowu coś tam złorzeczę

Bo frustracja odbija mną od muru

Gdy nie widzisz, że mi wbijasz nóż w plecy

Niby w białych rękawiczkach nie zadajesz bólu

Trzymasz miecz obosieczny

Na pół ze mną, Ty złapałaś oburącz

I to musiało nas pokaleczyć

Teraz rany leczyć będziemy długo

My coś jak cisza przed burza

Wydarzyło się już za dużo

Kiedy myślę o tym na zimno, to czuje tylko pierdoloną bezsilność

I to zostaje pod skórą tak jak tusz, gdy Ci coś tatuują

Jak trujący bluszcz to powoli kiełkuje w nas

Więc nie lubisz kiedy czasem żartuje z nas

Gdy Cię trochę przeżuje czas wtedy może nauczysz się czekać

Teraz tusz rozmyty przez płacz po policzkach Ci ścieka jak rzeka

Uciekasz i ja nie powiem, że trudno

Ale tez nie pije na smutno

Ty włosy na różowo farbujesz

Ale wcześniej je ścinasz tak jak Sinead na krótko (krótko, krótko)