อาวรณ์ (Damask Rose) Lyrics

งามเจ้างามดั่งจันทร์ฉายประกาย

ดั่งดวงดาวพร่างพรายบนนภา

พลิ้วปลิวมา พัดพาวันวานครั้งมีเจ้าอยู่เคียง

ไม่มีบุปผาใดเทียบเทียม

โอ้ กลิ่นหอมนวลไม่เคยจางหาย

โอ้ ดั่งดอกไม้ที่เคยแนบกาย

แทนใจเมื่อจำต้องลาจากจร

วอนให้สายลมช่วยบอกลา

เมื่อข้าต้องจำจากไป

พสุธาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง

กลับปกครองใต้ฟ้านภาเพียงหนึ่ง

สายลมพัดรำพึง สุดจะแสนคำนึง

ใยเจ้าจึงไม่อาจอยู่เคียงกายา

กุหลาบมอญเบ่งบานกลางไฟศึก

ถนอมกลีบละออแม้รอนราญ

แม้เปลวเพลิงโหมซัดทุกวันวาร

ยังหอมหวานแฝงฝันกลางควันไฟ

เสียงสนั่นกลองดังขย่มขวัญ

นักรบเอยปรี่ประจันไม่หวั่นภัย

เหล่าทวยเทพทอดพระเนตรลงมาไกล

เห็นศึกใหญ่เดือดดาลฟ้าดิน

ข้าทำศึกตัวตายไม่สะท้าน

แม้คมดาบประหารมิหวั่นไหว

เลือดนักรบหลั่งรินจนสิ้นใจ

แต่ศักดิ์ศรียิ่งใหญ่เกินชีวี

กุหลาบมอญชูช่อ แม้ไฟล้อม

เลือดชะลอมทั่วหล้าราวมลทิน

แม้เพลิงพัดเผาผลาญจนสิ้นจินต์

แต่กลิ่นหอมยั่วเย้านิรันดร์เอย

ห่างไกลอยู่แห่งไหน ใจยังคงห่วง

บางครั้งยังช้ำในทรวง เจ้าไม่อาจรับรู้

จากไปกายล่วงลับเป็นเถ่าธุลี

แต่รักนี้ยังถวิล สถิตลงไปสู่พื้นธรณี

โอ้ เจ้ากุหลาบมอญ ยังคงเป็นเจ้าเสมอ

พสุธาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง

กลับปกครองใต้ฟ้านภาเพียงหนึ่ง

สายลมพัดรำพึง สุดจะแสนคำนึง

ใยเจ้าจึงไม่อาจอยู่เคียงกายา

พสุธาแบ่งเราให้ไกลออกไปหมื่นแสน

กี่แว่นแคว้นไม่อาจขวางกั้นเราได้

แม้ร่างกายสลาย สิ่งสุดท้ายที่ยังแทนใจ

คือรักจริงที่ยังเบ่งบานในใจข้าไม่เสื่อมคลาย

แม้ชะตาแบ่งเราให้กลายเป็นสอง

แต่รักของเราเบ่งบานเหมือนเช่นดั่งกุหลาบมอญ