Duman ve Kül Lyrics

Sıfırı tükettikçe eksilere düşer gönül

Eskileri hatırladıkça yarını göremez olur gözlerim

Hatırlarım yüzümde gezinen parmaklarını

Yanağımı silerken "bırakmak falan yok!" dediğin anları

Kâlbi kırıp parçalayan yaramaz bi' çocuksun

Rüyâlarıma sorgusuz suâlsiz konuksun

Yoruldum düşlerinden sensiz dünyâya uyanmaktan

Çâremi yirmi dallık bir ağacın meyvesi sanmaktan

Bir tutam tütün mü üfürecek bütün efkârı

Hüznün erbâbı olmuş rûha neylesin duman ve kül

Her gün öncekinden karanlık, yarınlarım kömür

Ömürden eksilen yapraklar toprağıma karışmış

Alışkın değilim kırılgan hayâller kurmaya

Durmayan zamânın kumları akar avuçlarımdan

Poyrazı yedikçe silkinen kumdan kalemdeyim

"Nerdeyim?" dedikçe kaybolurum, sonra sendeyim

Dönüyor başım

Sürüyor düşüm

Bir ömür sürsün

Seni görmüşüm

Bir varmışım

Bir yokmuşum

Bi' de bakmışsın

Bugün ölmüşüm

Bi' yanda yaşanmışlıklar, bi' yanda yaşanmamış yıllar

Dünle yarının arasına sıkışıp kalmış bugünüz hepimiz

Akrebin iğnesinden yelkovanın gölgesine

İşte şimdi kadeh kaldırılır aşkın böylesine

Yerçekimini gizleyen bir illüzyondur zaman

Denize kavuştuğun yerde biriken alüvyondur zaman

Terk edilmiş kayayı saran yosun kokusudur

Kursağında izmaritler taşıyan martıların türküsüdür

Tozlu parke taşlarına düşen ilk yağmur damlası

Islanmaktan korkan ahmakların koşup kaçışması

Ters dönen bir şemsiyeyim, başım tuttu lodostan

Görmezden gel yanıma, söz etme kimseye bu husustan

Yudumladıkça güzelliğini genzimde yangın

En samîmi tebessümlerim çocukluk resmimde kaldı

Benimle varsın diye yenilmedim, direndim yaşama

Demli çay da teskin etmez oldu, benzin ver artık

Dönüyor başım

Sürüyor düşüm

Bir ömür sürsün

Seni görmüşüm

Bir varmışım

Bir yokmuşum

Bi' de bakmışsın

Bugün ölmüşüm