POLIOROFA ft. axxotheproducer Lyrics

Τρώς τα λεφτά σου στις πόρνες

Πνίγεις τον πόνο σε σκόνες

Βλέπεις τα πάντα με εικόνες

Μας κρύψαν καλά ολα τα κόμπλεξ

Κανένας δε νοιάστηκε

Για αυτά που λέτε πίπες

Ήμουνα μπροστά

Στα μεγάλα λόγια που είπες

Είδα μπροστά στα μάτια μου

Φίλο να τρώει φρίκες

Έβγαλε το πιστόλι του

Και τους έβαλε τρύπες

Έχω ενα φίλο το πως ζει

Κι αυτός καλά καλά δε ξέρει

Τη βγάζει με κομπίνες

Για να μη βγάλει μαχαίρι

Μια φίλη με παιδί παρακαλά

Να βρει ένα χέρι

Κι αυτή να κρατηθεί

Αφου ο πατέρας δε συνεισφέρει

Άνθρωποι ρίξανε τα μούτρα τους

Ζητήσαν δανεικά

Τους άλλαξαν οι συνθήκες

Δεν εγινε ξαφνικά

Ο χρόνος μας κοιτάζει

Λιγο κοροϊδευτικά

Στη χώρα αυτή τη γαμημένη

Δεν χωράνε τα παιδιά

Γύρισα στο σπίτι

Με το πρώτο μου κομμάτι

Ένα κομμάτι χαρτί

Που έπρεπε να σημαίνει κάτι

Να φύγω απ τη μιζέρια

Για να βρω το μονοπάτι

Μα τώρα σαν καλλιτέχνης

Δε μας γέμισες το μάτι ρε

Δε με νοιάζει

Αν κάτι σε τρομάζει

Σ'όλα αυτά που λεω

Αν κατι δε ταιριάζει

Μεσ'το σπίτι θέμα

Το ταβάνι στάζει

Δε το αφήνω πίσω

Δε πατάω το γκάζι

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και εγω ζω

Κάτω από τα γαμημένα

Πολυώροφα εδώ

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και γω ζω

Στο διαμέρισμα από κάτω

Πέρνα για να σε δω

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και εγω ζω

Κάτω από τα γαμημένα

Πολυώροφα εδώ

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και γω ζω

Στο διαμέρισμα από κάτω

Πέρνα για να σε δω

Όλοι σου λένε

Πως πρέπει να μπεις σ'ένα πρόγραμμα

Χώσε τη σκέψη σου μέσα σε pixel

Δεν είχα ποτέ μου στα χέρια κομπόδεμα

Δεν τρώω αστακούς

Δε μου φτάνουν για σνίτσελ

Φοβάμαι να μπω σε ρουτίνα

Κι απ τα μεροκάματα

Να βγάζω κύστες

Να με φακελώνουν φορολογικές

Να' χουν τ'ονοματεπώνυμό μου

Στις λίστες

Κάνω το παν

Να ξεφύγω απ' την τρύπα μου

Έχω βγεί στον δρόμο

Η Αθήνα σου σπίτι μου

Ό,τι μεροκάματο θες το'χω κάνει

Βλέπω τον κόσμο

Που κινείται κάτω από τη μύτη σου

Δεν έχεις ιδέα τι παίζει εκεί έξω

Δεν έχει καυλάντα

Άνθρωποι γεμάτοι με μίσος αδίστακτοι

Έχουν γεννηθεί απ' της πόλης το κλάμα

Κηφήνες ζητάνε να τα φάνε όλα

Δρόμοι καρμανιόλα

πίσω μου σειρήνες

Κι εμείς να ζητάμε ένα στρώμα

Δίπλα μια καριόλα

Χωρίς νταβατζήδες

Γυρνάω στο σπίτι είμαι χώμα

Δεν βλέπω την ώρα

Βγαίνω στα στενά

Κόβω γύρες

Κινούμαι πιο γρήγορα

Μη φάω φόλα

Ζωντανός ακόμα

Viviamo ancora

Πίσω από τα παρασκήνια

Σκληρά μαρκαρίσματα

Όλα επιτρέπονται

Πιστοί με ανασφάλειες

Για το αν ακούει ο Θεός

Όταν παν και προσεύχονται

Όσοι βουλιάξαν στον τρόμο

Τα πόδια τους ξέρουν καλά

Πως να τρέχουνε

Κι όσο για μας

Από τις στούκες στο οδόστρωμα

Ξέρουμε πια πως να πέφτουμε

Είμαι γέννημα θρέμμα στο κέντρο

Βενζίνη λεβάντα αμμωνία

Ψέμματα κόλλημα χρήματα

Τρέξιμο συνωμοσία

Χορεύω τα βήματα

Στριμώχνομαι με τα παράσιτα

Καίω τα λάστιχα

Κι όταν πεινάσω πετάω ένα πιάτο

Μέσα στα μικροκύματα

Χωμένος βαθιά μέσα στο σύμπλεγμα

Απ τα παιδικά μου πατήματα

Όχι δε θα άλλαζα τίποτα

Η μάπα χωμένη στη μάσκα

Και πίσω ερωτήματα

Τραγούδια φωνές και συνθήματα

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και εγω ζω

Κάτω από τα γαμημένα

Πολυώροφα εδώ

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και γω ζω

Στο διαμέρισμα από κάτω

Πέρνα για να σε δω

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και εγω ζω

Κάτω από τα γαμημένα

Πολυώροφα εδώ

Θα μείνουμε εδω

Εδω που ζεις και γω ζω

Στο διαμέρισμα από κάτω

Πέρνα για να σε δω

Στους σεισμούς όλοι τρέχουν

Να βγουν στον ακάλυπτο

Όσοι δε μάθαν να τρέχουν

Τον φάγαν ασάλιωτο

Κάτσε σήκω

Σήκω κάτσε

Στο εκατοστάρι

Ματώσαν οι κάλτσες

Γίναμε στάχτες

Η τριβή με τον χρόνο φωτιά

Χτίζει μπάρες

Όσο το πρόσωπο μου

Γεμίζει με ζάρες

Στον δρόμο κατάρες

Να λείπουν οι χάρες

Είχα δυο χέρια καμμένα

Από μένα περίμεναν

Να ανοίξω την πόρτα στο κτίριο

Είναι ζώα τι κι αν είναι ήμερα

Φάγανε σήμερα

Έχουμε χέρια βαμμένα

Απ τα κείμενα μπλε

Όταν με σταματάν

Μου κατάσχουν κουπλέ

Τι να φτύσω

Αφού το χει σκοτώσει ο Fase

Έχεις Amby Madzu

Και τον Shout ενφορμέ

Στριμωγμένος εικοσιτέσσερα εφτά

Στριμωγμένος εικοσιτέσσερα εφτά

Στριμωγμένος εικοσιτέσσερα εφτά

Στο έξι μηδέν οκτώ

Ακούω τη γιαγιά

Να βρίζει οδηγό

Βλέπω ελεγκτή πηδάω στο λεπτό

Εγώ μπήκα για να πάρω

Όχι να δώσω το ρευστό

Μες΄τη γειτονιά

Πρέπει να μάθεις να χορεύεις

Να κόβεις το υφάκι

Και ας μη ξέρεις να κουρεύεις

Μη ρωτάς για δρόμο

Αν δεν θέλεις να μαθαίνεις

Οι τοίχοι έχουν αυτιά

Πρέπει να μάθεις να σωπαίνεις

Μέσα στο τσιμέντο και το γκρίζο

Στρίβω ρε το rizla

Με τον φίλο μου τον Ρίζο

Σηκώνω το ποτήρι

Και το μέλλον ατενίζω

Κάθε χρόνο μένω ίδιος

Μα να αλλάξω ρε πασχίζω

Αναμνήσεις μου θολώνουν

Τα 25 που διασχίζω

Όλο λέω πως θα φύγω μα

Με τρών' τα πολυώροφα

Ελπίδες πίσω αφήνω

Amby out