TO DASOS Lyrics

Αυτή είναι η ιστορία ενός άντρα που πέθανε

Για να ξαναγεννηθεί

Να γίνει η ψυχή του αγνή κι ότι έμεινε

Ένας μπόμπιρας για να το βρει

Η ιστορία ενός δέντρου στο δάσος που έπεσε

Για να αναγεννηθεί

Να πάρει και πάλι μορφή κι ότι έγινε

Δεν το'χε ποτέ φανταστεί

Βήμα, βήμα ξανά

Σαν την πρώτη φορά

Σαν το πρώτο ουά

Φορά τα βαφτιστικά του

Βουτάει για τ'όνομα του

Βρίσκει τα όνειρα του

Δέντρα ενώνουν το παζλ

Το δάσος η αγκαλιά του

Γεννήθηκε βράδυ ξανά, ναι

Μ'άλλο μήνα αυτή τη φορά

Είναι φθινόπωρο, μες στο ψιλόβροχο

Μπόμπιρας, ίσα που περπατά

Μπροστά του ένα δασος μοιάζει πελώριο

Νιώθει μια κρύο, μια ζεστασιά

Αυτό το μέρος του είναι γνώριμο

Το καθετί εδώ πέρα μετρά

Σ'αυτό το δάσος οι εποχές

Αλλάζουν ανάλογα πάντα με το χθες

Οι δικές του επιλογές

Είναι καθρέφτης, φέρνουν αλλαγές

Κάθε δέντρο το ξέρει καλά

Μαζί μεγαλώσαν δεθήκαν στενά

Χρόνια μετά κάθε κορμός ήταν πια

Χαραγμένος μ'όνομα συμβολικά

Έτσι ξεκίνησε τ'αγόρι να βρει

Το πρώτο του δέντρο, ακόμα ανθισμένο

Σκαλισμένο έγραφε πάνω Ζωή

Κι οι λάθος κινήσεις δεν το βρήκαν κομμένο

Λίγο πιο δίπλα αυτό της Ψυχής

Φρεσκοκλαδεμένο περιμένοντας την άνοιξη

Ταλαιπωρημένο απ'αλλαγή της εποχής

Καλών νέων άφιξη περιμένει γι'άνθηση

Τ'αγαπημένο του δέντρο εκεί

Τ'αγαπημένο του δέντρο η Αγάπη

Κάτω απ'αυτό όταν είχε βροχή

Κάτω απ'αυτό σε χιόνι ή χαλάζι

Γιατί καρποφορούσε του Έρωτα τ'άνθη

Κι ακόμα περιμένει ν'ανθίσει πάλι

Βήμα, βήμα ξανά

Σαν την πρώτη φορά

Σαν το πρώτο ουά

Φορά τα βαφτιστικά του

Βουτάει για τ'όνομα του

Βρίσκει τα όνειρα του

Δέντρα ενώνουν το παζλ

Το δάσος η αγκαλιά του

Ο νεαρός φοβάται στο βάθος

Όσο προχωρά ο ουρανός είναι μαύρος

Από το Πάθος, δέντρα καμένα

Κι άλλα ανθισμένα, όπως αυτό του Λάθους

Μονοπάτι στενό, με γιγάντια δέντρα

Μοιάζει να καλύπτουν τον ουρανό ως το τέρμα

Δέντρα που δεν είχαν θέση εδώ πέρα

Τώρα έχουν λέξη, Ψέμα έγραφε το ένα

Οι ρίζες ενωμένες, η μία με την άλλη

Το Λάθος με το Ψέμα κι αυτό με την Απάτη

Κατέληγαν στην Ζήλια, η Μοναξιά φούντωνε πάλι

Γι'αυτό και δεν άνθιζε τώρα πια η Αγάπη

Μέσα στις φωτιές παλεύει ώρες ένας κέδρος

Η πυρκαγιά να μην φτάσει ως το τέλος

Δέντρο γερό, μα ο κέδρος πια γέρος

Τελευταίες του αναπνοές μες το θέρος

Ο κέδρος καίγεται, ο άντρας σαστίζει

Τ'όνομα δεν φαίνεται να τ'αναγνωρίσει

Ο κέδρος πασχίζει το δρόμο να δείξει

Ο κέδρος μόλις έπεσε για να ξαναζήσει

Στο τέλος του δάσους, παράξενο δέντρο

Μονάχα ένα μέτρο και μισοκαμωμένο

Δεν είναι καμένο ούτε κι ανθισμένο

Ήταν σαν να'χε μάτια να κοιτούσε δακρυσμένο

Ο άντρας προχώρησε κοντά του να φτάσει

Σκεπτόμενος παράλληλα, το τι θα πράξει

Όταν έφτασε δίπλα του, αισθανότανε μόνος

Στον κορμό του δέντρου έγραφε τη λέξη Φόβος

Ένα τέτοιο δέντρο δεν μεγαλώνει πότε

Ο φόβος δε τ'αφήνει απ'το όνομα του να ξεφύγει

Αποφασίζει και το δέντρο ποτίζει

Παίρνει τ'όνομα Φιλία κι Αγάπη ξανανθίζει

Εδώ είναι, φτάσαμε

Αυτό είναι που σου 'λεγα

Ο Κέδρος