Bugün Ölmedim Yine Lyrics

Yirmi dokuza yelken açtım; deniz bugün sütliman

Esir şehrin özgürlüğüyle kaçtım fırtınalardan

Hayat-memat bilinmezinde bildiklerimi sınava çektim

Bilmediklerim okundu binlerce boş kâğıttan

İlk anım omuzlar üstü yan giden bi' tabuttu

Ölüm gören bu çocuğu cennet mavrasıyla avuttum

Kan oturmuştu gönlüme, gözümde bahar çiğleri

İçim geçip uzanmışım; rüyâmda koca bi' buluttum

Zamanla unuttum; mâvi önlük sırta geçti

Okula gidicek iki yolumdan tabii çamurlu olanı seçtim

Yeni muhit, yabancı insanlar, yabancı sokaklar

Tanışmak için erken ama güvenmek için hayli geçti

Düz taranmış saçlarımla sanki koca bi' adamdım

Oysa diğerlerinin yanına geldim, cücük kadardım

Anladım ki dünyâ benden ibâret falan değildi

Zâten derse yetişmek için gün doğmadan yola çıkardım

Emânet bi' mont, yırtık pabuçlar, ekmek arası peynir

Sırf gariban görünüyo'm diye olağan şüpheliydim

Yine de gülmeliydim şükredip elimde olana

Lâkin hırsızlıkla suçlanmak o sahnenin son perdesiydi

Uykusuzluktan morarmış göz altımda yazardı

Yorgun, bitkin tavırlarımla "esrarkeş"ti lâkâbım

Fakir görüp de bana bıraktılar sâhipsiz bir suçu

Bu yüzden sevdiğim o okulu tek kalemde bıraktım

Duy sesimi uzaklardan, duy

Yine bak gözlerime

Sevinir misin, üzülür müsün

Bugün ölmedim yine

Depremler, travmalarla tükenmişti dört senem

Küskün ve suskun vedâ ettim; hiçbi' dostu görmeden

Yeni okulda kıyaktım, doksandan aşağı yoktu not

Ki "filozof" oldu nâmım; sınıfa kopyalarla yön veren

Benim beyinle kazandığımı satın alırken arkadaşlar

Acı bi' tebessümle dinlemiştim kapının arkasından

Unutmadan, ergen aklı; mantık yoktu maalesef

Bi' hâtunu sevmiştim; hem de okulun en kaşarlarından

"Geçti" derken on altımda ilk kez aşkla tanıştım

Soğuk bi' şubat gecesi ağlak cümlelerle açıldım

"Ben de seviyorum" deyince havaya uçtum sevinçten

Öğrendi anası, sonra koptuk; gökten zemine çakıldım

Bitti lise birincilikle, okulun ödülü bisikletti

Bi'kaç kafadar arkadaş sınavsız yüksekokula geçtik

Kavgalar, aşklar, adâlet tanımayan hocalar falan

İki yıl artı onca emeği eğlenerek hebâ ettik

Gerçek aşkı tattığımda yirmi birimi tüketmiştim

Bilmediğim bi' şehre doğru gidecek kadar yürekliydim

"Öldü" dedi bi' ses: Beyza'yı kaybettik, başın sağ olsun

Dizlerim çözüldü; inan, ben hiç böyle düşmemiştim

Ağladım günlerce; lokma yemedim, işimi kaybettim

Son hatırladığım şarap ve ambulâns sirenleriydi

Karanlıkta odama kapanıp Tanrı'mla konuştum

Sayamadım on bir yıl benden cennetine gidenleri

Duy sesimi uzaklardan, duy

Yine bak gözlerime

Sevinir misin, üzülür müsün

Bugün ölmedim yine

Biliyo' musun; aslında ilk kez ben ne zaman delirdim

Sevdiğim kadın arayıp "ben ölmedim" demişti

Rûhum dörde bölündü; hüzün, şaşkınlık, sevinç, öfke

Aklınca kendinden böyle vazgeçirmek istemişti

Affetmek erdem mi, bilmem?! Affettikçe azaldım

Mazlum affa sığındıkça zâlim bundan haz aldı

Aşkta mantık yok; inandım "ateş soğuk" dese de

Belki bunca yalana kavuşabilmek umûduyla dayandım

Ölümcül hastaydı, mültecîydi şifâ bulmaya

Kâlbimse çoktan başlamıştı göğsümde savrulmaya

"Tedâvi" dediği balayı çıktı!! Öğrendim sonradan

Gitmişti ülkeden bi' başkasıyla hayat kurmaya

Önce mesajlar kesildi; hiçbir haber yoktu artık

Sonra gördüm gelinlikle gülümsediği pozları

Başka bedenler de çâre olmadı, tam bir buçuk yıl

Dedemi gömdüğüm gün geldi, dedi: Hiç mutlu olmadım

Affetmek erdem mi, bilmem?! Bir buçuk yıl benimdi

Son kez özür dilerken "bi' daha bırakmıycam" demişti

Onla sabahlarken peydâ oldu uykusuzluk

Bi' gün yığıldım ve öğrendim ki kanser de bir ihtimâldi

Direğinden döndüm ölümün; ona sarıldım son defâ

Bi' nefer yetişmiş kanımdan ölü melekler ordusuna

Omzuna bıraktığım gözyaşlarımı çalıp da gitti

Telefonda titreyen sesinde son söz: Hoşçakal

Duy sesimi uzaklardan, duy

Yine bak gözlerime

Sevinir misin, üzülür müsün

Bugün ölmedim yine