Θειίτσομ τ' αετόπουλα Lyrics

Όλιον ο κόσμον εφτωχός

και τ' εμόν η καρδία

ση Χάρονος τα χ̌ερόπα

έναν στολίδ' μ' αξίαν

Θειίτσο μ', τ' αετόπουλα

κάποτε γονατίζ'νε

και την φωλέα ας σο ραχ̌ίν

σον ουρανόν ξαν χτίζ'νε

Σύρον αβούτο τον χορόν

με τον παππού μ' εντάμαν

Το κεμεντζ̌όπο μ' για τ' εσάς

πάντα θα παίζ' με κλάμαν

Θειίτσο μ', τ' αετόπουλα

κάποτε γονατίζ'νε

και την φωλέα ας σο ραχ̌ίν

σον ουρανόν ξαν χτίζ'νε

Θεέ μ', 'κ' εδέκες να γερά,

τρανόν η αδικία!

Επέρες πόντιον γιοσμάν,

πρώτον σην τραγωδίαν

Θειίτσο μ', τ' αετόπουλα

κάποτε γονατίζ'νε

και την φωλέα ας σο ραχ̌ίν

σον ουρανόν ξαν χτίζ'νε

Αέτσ' γραμμένον έτονε

απάν' κέσ' σο ταφόπο σ'

να συφωτάζ' έναν κερίν

και συντροφεύ' το ψ̌όπο σ'

Θειίτσο μ', τ' αετόπουλα

κάποτε γονατίζ'νε

και την φωλέα ας σο ραχ̌ίν

σον ουρανόν ξαν χτίζ'νε