Anathema Lyrics

Μ' έχει γεννήσει τούτη η γη,

Η θάλασσα κι ο αέρας

Να βγαίνει πίσω απ' τα βουνά,

το πρώτο φως της μέρας

Έλα και βάλε ένα κρασί να σε κεράσω, για ένα στίχο που 'χω γράψει να σου πω, μεσ' τον καιρό πλέον κοντεύω να ξεχάσω ό,τι αγαπώ.

Παίξε μπουζούκι φίλε μου να τραγουδήσω, να ανασάνω έχω καιρό στην ξενιτιά, πώς οι σιωπές γίνονται λόγια όταν είσαι μακριά.

Μ' έχει γεννήσει τούτη η γη,

Η θάλασσα κι ο αέρας.

Να βγαίνει πίσω απ' τα βουνά,

το πρώτο φως της μέρας.

Μ' έχουν γεννήσει οι άνθρωποι, με σήκωσαν στους ώμους,

Ανάθεμα την ώρα που μας χώρισαν τους δρόμους.

Έλα αδερφέ μου να τα πιούμε στην υγειά μας, μ' ένα κρασί να θυμηθούμε τα παλιά, για όσα μάταια φοβόμασταν σαν ήμασταν παιδιά.

Πως μου 'χει λείψει αυτή η γη να την πατήσω, πόσο ακόμα να αντέχω μακριά,

Θεέ μου συνήθισα να λέω μόνο «αντίο» κι όχι «γεια»

Που 'σαι μητέρα όμορφη, μου 'λειψέ η αγκαλιά σου,

έλα και δωσ' μου δύναμη,

πονάνε τα παιδιά σου.

Που 'σαι πατέρα σαν αητός,

πρώτος να τρως την σφαίρα,

να υποφέρεις σιωπηλός για να βρω άσπρη μέρα.

Μ' έχει γεννήσει τούτη η γη,

Η θάλασσα κι ο αέρας.

Να βγαίνει πίσω απ' τα βουνά,

το πρώτο φως της μέρας.

Μ' έχουν γεννήσει οι άνθρωποι, με σήκωσαν στους ώμους,

Ανάθεμα την ώρα που μας χώρισαν τους δρόμους.