Ypoulos Lyrics

Νιώθω όπως νιώθω και νιώθω μπουρδέλο

Δεν ξέρω τι θέλω ούτε το που πηγαίνω

Μυαλό μου είναι πέτρα δεν σπάει με τίποτα

Μα αν χρησιμεύει και κάπου δεν ξέρω

Μονάχα στον πόλεμο για αυτό παλεύω

Αυτό μου μάθανε δεν ξεμαθαινω

Από παιδί μέσα στην βία

Μοιάζουν αστεία όμως πεθαίνω

Δεν θέλω αριστεία δεν θέλω πτυχία

Μόνο αγάπη να νιώθω οικεία

Οι δαίμονες μπηκανε μέσα μου βίαια

Τώρα με κερδισαν έγινα λεία

Από το θύμα μέχρι το θύτη

Μέχρι να φέρω τα φράγκα στο σπίτι

Μέχρι να πάρω ότι πουστη μου ανήκει

Ότι αγάπησα με εγκαταλείπει

Θα μείνει η λύπη μαζί με ομίχλη

Ουσίες και μέσα μου κτήνη

Ότι πίνω με κατευθύνει

Ότι φθυνω το δίνω χωρίς να με νοιάζει η ευθύνη

Και τους πειράζει εχουνε μείνει

Στο κοινωνικό λες και ζω για τα πλήθη

Και προσπαθώ να βγω απτην λήθη

Μα όσο ξεφεύγω θα πέφτω σε τείχη

Μα όσο ξεπλενω αυτό που έχω γίνει

Τόσο μισώ τον καθρέφτη που δείχνει

Μονάχα την όψη και ποτέ την ψυχή

Είμαι σε κάτι που με καταψυχει

Γαμω το σπίτι μου

Βγαίνω τα πίνω θα γίνω περίγελος

Κάτι δεν άλλαξε και δεν μετάνιωσα

Πάλι θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Γαμω το σπίτι μου

Τα πίνω θα γίνω περίγελος

Δεν άλλαξα και δεν μετάνιωσα

Θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Γαμω το σπίτι μου

Τα πίνω θα γίνω περίγελος

Δεν άλλαξα και δεν μετάνιωσα

Θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Η ψυχή μου είναι ξίφος

Κόβει όποιον θέλω να αγγίξω

Κάνω εξάσκηση φέτος το μίσος

Να σου το δώσω να νιώσω σαν ίσος

Κι αυτή η νήσος με περιορίζει

Πηγαίνω μπροστά και με γκρεμίζει

Κι ίσως μπορέσω να βγω από αυτό που χω μπει όταν αφήσω για πάντα την Κρήτη

Πάτα την μύτη να μην ρουφάει

Έλα και κάτσε στο πλάι

Κρύβομαι πίσω απτό δάχτυλο που χω να δείχνω τους άλλους για να μαγαπαει

Την θέλω γυμνή σαν παιδί να μιλάει

Αυτή θέλει να βγάλει ότι ρούχο φοράει

Να κάνει κεφάλι πάνω στο κρεβάτι μαζί μου

Κι η μουσική μου να πιάσει το vibe

Εγώ της ανήκω κι αυτή με πουλάει

Δεν νιώθει τον στίχο ούτε καν με κοιτάει

Ματωνω τον τοίχο όσο ρίχνω το χέρι μου πάνω να δω αν θα πονάει

Έχω μια τέχνη πουτανα πεινάει

Θέλει πάλι να γράφω στενάχωρα

Πάλι τα μάτια μας να μοιάζουν άχαρα

Όσο θα πνιγομαι πίνοντας ζάχαρα

Βαριέμαι φλερτάρω το πάτωμα

Δύο χρόνια μετά κι ακόμα

Βλέπω τα πάντα αδιάφορα

Κι αυτή μαγαπαει παράφορα

Δεν ξέρω αν θα γίνουμε κάτι στο τέλος

Αυτό που με τρύπησε δεν ήταν βέλος

Όταν με φίλησε δεν ήταν τέλειο

Το μέρος που βρίσκομαι δεν είναι μέρος

Γαμω το σπίτι μου

Τα πίνω θα γίνω περίγελος

Δεν άλλαξα και δεν μετάνιωσα

Θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Γαμω το σπίτι μου

Τα πίνω θα γίνω περίγελος

Δεν άλλαξα και δεν μετάνιωσα

Θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Γαμω το σπίτι μου

Βγαίνω τα πίνω θα γίνω περίγελος

Κάτι δεν άλλαξε και δεν μετάνιωσα

Πάλι θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος

Γαμω το σπίτι μου

Βγαίνω τα πίνω θα γίνω περίγελος

Κάτι δεν άλλαξε και δεν μετάνιωσα

Πάλι θα ρθω να σε πάρω πιο ύπουλος