Hüzzam Gazel Lyrics

Ömrün ortasında, hayatın kıyısında

Otuzlu yaşlarımda on beşimdeki aşkla

Şarkılarda yaşattığım şu hasta çocukla

Hüzzam bi' gazel gibi hisliyim hâlâ

Ve sinem yara, bana sözdür ecza

Ben bi' denizim bendeki beni arayan yazdıkça

Çoğu uzaklaştım yakınlaştım sandıkça

Soruların sayısı arttı cevapları buldukça

Daldım derinlere sığdan usandıkça

İstiridyeden şiirler çıkarttım çokça

Bende berceste inciler bolca

Al birini tak kulağına ihtiyacın buysa

Ne var ki yarın hep bilmece

Koştururum hiç yok dinlenmece

Kendimden çıkıp bi' gün bakınca kendime

Gördüm dünya kurmaca

Büyürsün öğrenince ağlamayı gülerek

Kalabalıklar ortasında yalnız gezerek

Onlardan kaçarsın onlara giderek

Ne büyük yıkımdır yaşıyo'ken ölmek

Ne zordur bazen, yenilgiden dönmek

Savaşarak kazandığını ellerinle vermek

Altınla pulu denkleyene dil dökmek

Cahile anlatmaktansa atlat deveye hendek

Yükselmek için gözde alçalmak dilde

Gerek seçmek hürriyet için ölümü bile

Gerçek çiçeklerim kuruyup gittiler de

Hepsi de güzeldi, solarken bile

Aldanma gönül, insanlar sahte

Leş yiyen akbabalarda gösterişli maske

Kargalardan ninniler dinleyenler de gördüm

Bi' bülbülü eti için öldüren de

Ağla, gözüm ağla, dolu gönlüm ziyanla

Yağdır dil i gamdan devalar canıma

Bir yanım çöl, bi' yanım derya

Yâr uçurum yarınım, har içinde kalmışım

Dağla beni

Ağla, gözüm ağla, dolu ömrüm hüsranla

Ey, birikiyorum tükenmek için

Ve tükeniyorum insanlarda çoğalmak için

Yıllarımı burnunun ucunu göremeyen âmâlara

Kaf Dağı'nın arkasını anlatarak geçirdim

Ama vazgeçmedim, bak hâlâ demimdeyim

Demir söze elim çelik mana suyunu veririm

Şu acemi demircilerin örsündedir ellerim

Elleri ne kadarsa o kadar alabilirler nitekim

İzahım bu, mizah değil, berzahtayım, cennet değil

Cinnete ramak kaldığım çok oldu, eğilmedim

Deliller toplarken yaşadığıma dair

Ne insanlar kaybettim de insanlığımı kaybetmedim

Yiten zaman en amansız hasmındır bazen

Mazinin yara izleri silinmez zihninden

Hatırlamak istemediğin ne varsa dünden

O an kalbini sızlatan paslı bi' temren

Velhasıl buna rağmen bir yolunu bulursun

Sen o heccav kurşunların vuramadığı kuşsun

Nasıl da uzaklar sana, ne kadar yakınsın

Tuzak kurana attığın her ok hedefi bulsun

Mızrak çuvala sığmaz, ahı yerde kalmaz mazlumun

Güzergâhımın güzellikleriyle dolu manzumum

Onların soramadıklarını sorduğum için solgunum

Ve söyleyemediklerini dediğim için hep sürgünüm

Çünkü dostum kimseyi memnun etmek için yaşamıyorum

Bi' dağ şu önyargılar konuşmakla aşamıyorum

Derdi neyse romanda, Cuma'yla Robinson'un

Derdimiz bu birbirimizle, anlıyor musun?

Çünkü kişinin tanımadığı, onun için öteki

Ve dışlar toplum her zaman, kendine benzemeyeni

Ya da alkışlar ondan özgün neyi varsa silip

Yok eder onarırken hayatın rengini

Ağla, gözüm ağla, dolu gönlüm ziyanla

Yağdır dil i gamdan devalar canıma

Bir yanım çöl, bi' yanım derya

Yâr uçurum yarınım, har içinde kalmışım

Dağla beni

Ağla, gözüm ağla, dolu ömrüm hüsranla