Στη Πίσσα της Ασφάλτου Lyrics

Στου παιχνιδιού το κάλεσμα στα θερινά απογεύματα

στην άσφαλτο ήταν άλεσμα στα χέρια ήταν αίματα

Δέρματα ξεκόλλαγαν εδώ εκεί και πέρα

σα φύλλα που αμόλαγαν τα δέντρα στο αέρα

Φλογέρα του ανέμου το τραγούδι

που παίζει διαβόλου αγγελούδι

στο βάδισμα σου φύλακα να το χεις

γιατί είναι σαν ξυράφι εδώ το άγγιγμα της κόχης

Εδώ στο δρόμο με φρουρό τον αστυνόμο

που κουβαλάει εξοπλισμό ίσα με ένα τόνο

εδώ γυρνάει με στα στενά η αλήθεια και η τέχνη

αυθεντική κάθε πενια εδώ του καλλιτέχνη

Εδώ πουλιέται η μοναξιά μα βερεσέ και τσάμπα

απ το χειμώνα στης εφτά που θα χει ανάψει η λάμπα

Στις κολώνες στα ξύλινα δοκάρια τα μεγάλα

που τα χαμέ για τέρματα στη μπάλα

Εκεί θα ακούσεις την κραυγή από το παρελθόν σου

γιατί κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι το παρόν

Εκεί θα βρεις μεσ ένα κάδο με σκουπίδια

την ανθρωπιά και τα παλιά σου τα παιχνίδια

Στην πίσσα της ασφάλτου φυτρώνει η ζωή μας

Μοναδική περιουσία γης που είναι δική μας

Στην πίσσα της ασφάλτου κάθε μέτρο και καντήλι

Κατάμαυρο χαλί που ξαπλώσαν τόσοι φίλοι

Στην πίσσα της ασφάλτου τα πρώτα βήματα μας

Ελεύθερα κι αδέσμευτα δημιούργηματα μας

Στην πίσσα της ασφάλτου ενώνονται οι φωνές μας

Για αυτούς που βάζουν φόρο μέχρι στις αναπνοές μας

Σε τούτη εδώ την πίσσα ριγμένοι σαν τσακάλια

οι πιο πολύ γυρνάνε με σκυμμένα τα κεφάλια

Με τα μάτια στο πάτωμα κοιτάζουν την σκιά τους

για να φανεί ανώτερη η θωριά τους

Ο φόβος τους ψηλότερος απ το δικό τους μπόι

κανένας του δεν δείχνει να ναι σόι

Και όσο κοιτούν αδιάκοπα την ώρα στο ρολόι

ο χρόνος τον χρόνο τους θα τρώει

Βιασύνη και σκοντάφτουν και ότι τους πείς το χάφτουν

φανάρια ρυθμισμένα τα μυαλά τους που αστράφτουν

Τι κόκκινο τι πράσινο στο δρόμο σαν ανάψει

του νου τους το φανάρι το χει κάψει

Σαν τα σκυλιά που τρέχουν πίσω απ τα αυτοκίνητα

ή λογική μας κυνηγάει τα πρόβλημα

Κάθε πέτρα της ασφάλτου και ένα σφάλμα

μια θάλασσα που ποτέ δεν είναι κάλμα

Εκεί θα ακούσεις την κραυγή από το παρελθόν σου

γιατί κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι το παρόν σου

εκεί θα βρείς μεσ ένα κάδο με σκουπίδια

την ανθρωπιά και τα παλιά σου τα παιχνίδια