SKEPSI ft. Morfi Lyrics

Ο Σήφης μου είπε βαλαν θεμέλια

Και από τότε ρωτάω εμένα πως θα τα ρίξω

Γεια σου Κεμαλ η ιστορία γράφτηκε μέσα στην φλέβα μου

Έχω μια σκέψη εδώ και μήνες είναι η τρέλα μου

Κι όλο ρωτάω που πάω

Στον κόσμο πως αντιδράω

Κι όλο ρωτάω τι κάνω

Πως την σκέψη δε χάνω

Και ξαναρχίζω

Μπροστά στα πιο όμορφα ματιά λυγίζω

Όλα καλά αφού μπόρεσα να δακρύσω

Ποσό θα πνίγεσαι μέσα στην ψυχική σου αδράνεια

Τα έμβολα πιέζουν να μην δούμε επιφάνεια

Ευτυχώς γι αυτούς μας έφαγε η απάθεια

Μα πάντα υπάρχει ελπίδα για μια τελευταία προσπάθεια

Γράφουμε ρίμες σελίδες

Μέσα από φρίκες ελπίδες

Γράφουμε πάθη αξίες

Από τα λάθη εμπειρίες

Σου δίνω εικόνα

Αυτό που ονόμασα αγώνα

Είναι πάθος έρωτας

Κούφια τα δακρυγόνα

Γιατί η συζήτηση μας καταλήγει σε αδιέξοδο

Ανοίξαν τρύπες σαν τις μύγες χάσαμε την έξοδο

Κόβω τα δείγματα για να εκφραστεί η ψυχή σου

Και οι φίλοι μας πουλιά θα τραγουδήσουνε μαζί σου

Σαν κομπολόι που οι χάντρες του πονάνε όταν χτυπάνε

Το μοιρολόι των παιδιών που δεν γελάνε

Κοιτάν στα ματιά τους ανθρώπους που αγαπάνε

Οι σταγόνες της βροχής τους προσπερνάνε

Σαν κομπολόι που οι χάντρες του πονάνε όταν χτυπάνε

Το μοιρολόι των παιδιών που δεν γελάνε

Κοιτάν στα ματιά τους ανθρώπους που αγαπάνε

Οι σταγόνες της βροχής τους προσπερνάνε

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά που είδα

Ο κόσμος μας την έκρυψε σιγά όπως μας έκλεινε τα μάτια μια νύχτα

Μας πήρε από το χέρι η σκιά και μας αγκάλιασε σφιχτά δυο φιλιά έτσι πεταχτά για την ελπίδα

Και νιώσαμε ξανά στα ξαφνικά κάτι να σπρώχνει την καρδιά πίσω στην θέση της

Ήτανε μήνες που δεν ήξερα που πάταγα τα μάτια μου κλειστά κρατούσα κι έριχνα το φταίξιμο άλλου

Ποια είναι αλήθεια η αξία της αγάπης αν δεν ξέρεις τι είναι μίσος

Ποια η αξία του ήλιου χωρίς το γκρίζο του ουρανού

Όσα αψηφούσα βλέπω μπρος μου και τα λόγια του πατέρα μου γράφω πλέον σε στίχους

Γιατί τώρα μόλις έπιασα το νόημα της οργής τους

Τα λάθη είναι ανθρώπινα μόνο αν όσοι τα κάνουν επουλώσουν την πληγή τους

Αυτοί που μαζεμένα τα ζήσαν σκέψεις πολλές διάσπαρτες θα γράφουν πάνω στο χαρτί τους

Έχω μια σκέψη τώρα εδώ και μήνες απ αυτές που με κρατάνε ξύπνιο βραδιά κι ας κοιμάμαι όλο μαζί τους

Kι αν γράψω μια λέξη της θα πει τα μυστικά μου μα η μαγεία κρύβεται μέσα στον πόνο της σιγής τους

Σαν κομπολόι που οι χάντρες του πονάνε όταν χτυπάνε

Το μοιρολόι των παιδιών που δεν γελάνε

Κοιτάν στα ματιά τους ανθρώπους που αγαπάνε

Οι σταγόνες της βροχής τους προσπερνάνε

Σαν κομπολόι που οι χάντρες του πονάνε όταν χτυπάνε

Το μοιρολόι των παιδιών που δεν γελάνε

Κοιτάν στα ματιά τους ανθρώπους που αγαπάνε

Οι σταγόνες της βροχής τους προσπερνάνε