Μικρή Μου Στιγμή Lyrics

Μικρή μου στιγμή κάτσε λίγο

Μην βιάζεσσαι να γίνεις χθές

Στα δυό μου τα χέρια σε σφίγγω

Μείνε λίγο το ξέρω το θες

Σε έχω αφήσει σε κάθε παγκάκι

Που ανοίχτηκα σε κάποιο φίλο

Σε έχω σβήσει μέσα σε τασάκι

Με το φως λιγοστό πια τριγύρω

Με ρώτησες που βρίσκω κουράγια

Το αδύνατο να αναζητώ

Με έχεις δει στα χειρότερα χάλια

Να μην έχω μούτρα να σε δω

Κρατιόμουν σφιχτά από σένα

Σε κάθε μικρή ανηφοριά μου

Δεν σε χάρηζα πια στον καθένα

Να αλαφρίνω την ανυμποριά μου

Τα κομμάτια μου στα δώσα όλα

Και κράτησες μόνο το πείσμα το αλύγιστο

Στάθηκες πλάι μου στους σπαραγμός

Και μου είπες να στείλω τον φόβο μου πια στο αγύριστο

Να μην φύγεις είχα κάνει τάματα

Σε κρατούσα ζεστή με τα χνώτα μου

Να μην περάσω νέος γεράματα

Να μην αδυνατίσουν τα λόγια μου

Σε ερωτεύτηκα και αγάπησα την ζωή

Δεν γινόταν να κάνω το αντίστροφο

Γιατί ο στόχος χωρίς τις μικρές του στιγμές

Είναι φορτίο βαρύ και ασήκωτο

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο

Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο

Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου

Τώρα μπήκα στην άβυσσο και κολυμπάω

Νιώθω χάδια στο φρεσκοκούρευτο κεφάλι μου

Οι στιγμές μας βρίσκουν αντιστάσεις

Σε αυτούς που δεν έχω πια πλάι μου

Σε έχω πετάξει στη θάλασσα κάποιο πρωί

Απ'αυτά που η μέθη μου κάνει κουμάντο

Σε έχω στείλει στο διάολο και πίσω

Όταν η οργή μου θολώνει το αγνάντιο

Αδερφέ πάρτη μπύρα μου

Να ξαλαφρύνεις τον πόνο που νιώθω πια μέσα μου

Μοχθώ να κουμπώσω το φίλτρο της λογικής

Μα δε βρίσκω τη πένσα μου

Τόσα ασιδέρωτα εγω. Τσαλάκιωτα

Μες στη σακούλα με τα άπλυτα

Με κοιταν σαν απλώνω μπουγάδα

Σε ενα χωράφι, στης μοναξιάς τη κοιλάδα

Πήρα των ομματιών μου και κίνησα

Για μια γη να με φιλοξενήσει

Στο δρόμο καπου περισύλλεξα

Όσα με έχουν συναρμολογήσει

Αυτά είναι τα ομορφότερα, πιότερο σημαντικότερα

Απο τις ψεύτικες ανάγκες σου

Εγώ τα κράτησα ανάσα

Όταν η άβυσσος ήρθε για πάρτη μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο

Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο

Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου

Μια στιγμή φέρνει τόσα που οι μνήμες

Γεμίζουν το δωμα και σβήνουν το φως απτό νου

Σβήνουν ακόμα και το φεγγάρι

Ακόμα και τα άστρα του μαύρου ουρανού

Γεμίζουν καπνοί τα πνευμόνια και τα κεφάλια

Με ζάλη για λίγο να πάψει ο χρόνος να τρέχει

Για λίγο να ζήσουμε σαν τα παιδιά του Θεού

Για αυτό κάτσε για λίγο μην φεύγεις

Γίνε δύο στιγμές, εκατό

Γίνε νερό και λάσπη να χτίσω

Με σένα τον κόσμο τον αυριανό

Είναι σπάνια τα γέλια και σένα σε λούσαν

Σαν τις βροχές τα βουνά

Να γίνουν ποτάμι να φτάσουν και να δροσίσουν

Στην αυλή την γαρυφαλλια

Γίνε λάμψη που σβήνει σκοτάδια

Στης ψυχής τα σκονισμένα και μαύρα δωμάτια

Που τα άδεια μπουκάλια κρύβουν τις γωνίες

Εκεί που οι αμαρτίες τιμούν τα στέρνα

Γίνε πιο ελαφριά απτον αέρα

Μια τρύπα στο στέρνο βαθιά

Από μέσα να βγουν όλοι φόβοι

Φτερά να ανοίξουμε σαν τα πουλιά

Γιατί το αύριο τρομάζει

Το χθές σαν αγκάθι πονά

Ακόμα περιμένω λουλούδια να ανθίσουν

Ακόμα περιμένει στο δέντρο

Χελιδόνια η άδεια φωλιά

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο

Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο

Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λίγο

Τώρα που σκοτεινιάζει η ματιά μου

Μικρή μου στιγμή, κάτσε λιγο

Να μην πάρω για μπόι την σκιά μου