De Spiegel ft. Witty Quill Lyrics

Hij zag de spiegel als zijn psycholoog, maar de spiegel loog

Elk ding waar dat hij in geloofde… vond de spiegel ook

Tragisch, hij zakte weg in "mea culpa"-kwellingen

En raad is, wat dat dan ook weer deed met al zijn stemmingen

's Avonds hoort hij stemmen, en hij stemt in met hen

Komt te laat op zijn bestemming… ach, ze waren het gewend

Overdenken, over dromen, overslapen, ontslag

Daar stond hij wat te gapen, met een baan die ontbrak

Ah, f da! ... in zak en as, maar hij zakt af naar 't centrum

Te vage verhalen, met bekende onbekenden

Ja ge kent ze, zo 'n mensen, die enkel ja-knikken

Praatzieke papegaaien, die enkel zaad

Ah sh t, hij is de draad kwijt, maar raad krijgt hij niet

Voegt de daad bij het woord, maar verraadt zijn visie

Zijn vizier steeds waziger bij elke slok

Elke avond op stap, maar geen stappen voorop

Hij zit te lopen langs de zijkant

En hij komt nooit dichterbij

Met zijn ogen op oneindig

Alles gaat voorbij

Hij zit te lopen langs de zijkant

En hij komt nooit dichterbij

Met zijn ogen op oneindig

Loopt hij ons voorbij

Luister

Hij stapt de bar uit, en barst uit in dovemansverhalen

Over, verloren dagen voor de zoveelste maal en

Zijn maten zijn weer al lang door, ze hebben het al lang door

Dus stapt hij door, met de lange nacht als klankbord

Een klankbord dat kantelt, van vrienden naar vreemden

Dus goede raad verandert in iets minder integers

Ze hebben niks te zoeken, dus kunnen hem niet vinden

Verwaarloost zichzelf, zijn familie en zijn vrienden

In het begin, vond iedereen het plezant

Maar niemand staat te springen voor de mensen op de rand

Het wordt riskant, want het nadeel van het feesten

Is dat hij in contact komt met die nachtelijke beesten

Ja zo gaat het lekker, en zo gaat het goed

Nog een paar keren dippen, en een paar lijnen zoet

Zijn zicht steeds waziger bij elke pop

Elke avond op stap, maar geen stappen voorop

Hij zit te lopen langs de zijkant

En hij komt nooit dichterbij

Met zijn ogen op oneindig

Alles gaat voorbij

Hij zit te lopen langs de zijkant

En hij komt nooit dichterbij

Met zijn ogen op oneindig

Loopt hij ons voorbij

Hij komt thuis met de buit van acht uur stappen op zak

Aankloppende kater, en hart kloppend als f

Nog te strak om te slapen, maar te moe om recht te staan

Staart hij door de kamer, en ziet zo zichzelf staan

In de spiegel, die er altijd al was

Maar nog nooit had getoond, wat hij altijd al zag

Hij was zichzelf kwijt, en hoeveel stappen hij ook zette

Het was nooit genoeg, om gelukkig te zijn

Hij onderdrukte die pijn, en liep steeds verder weg

Van wie hij was, zodat het steeds erger werd, en toch

Bleef hij steeds nachtenlang op

Maar die ene ochtend, waren zijn stappen op