Oi Peripeteies Tou Iona Lyrics

Το στόμα στο κεφάλι του κήτους άνοιξε κι από μέσα ξεπήδησε όλο χαρά

Ο Ιωνάς. Ανέβηκε στην προκυμαία και με ανυπομονησία ξεκίνησε για

Την πόλη. Επιτέλους μετά από χρόνια απομόνωσης στην κοιλιά του

Κήτους θα μιλούσε με ανθρώπους, θα έβλεπε τους φίλους του και θα

Φιλούσε τη μάνα του που τον περίμενε χρόνια να γυρίσει απ' το ταξίδι

Αλλά δεν υπολόγισε ο κακομοίρης ο Ιωνάς ότι ο κόσμος είχε αλλάξει

Κανείς στο δρόμο δεν τον πρόσεξε κι ας ήταν ένας γραφικός μεσήλικας

Προφήτης. Κανείς δεν του έδωσε ένα ζευγάρι παπούτσια να βάλει στα

Γυμνά πληγιασμένα του πόδια. Ούτε οι φίλοι του ήταν εκεί

Ο ένας είχε πεθάνει από καιρό, ο άλλος στη δουλειά και ο τρίτος εξοχή

Ούτε η καλή του η Άννα ήταν εκεί. Ήταν η ώρα του μεσημεριανού της

Ύπνου και δεν μπορούσε η ακατανίκητη ανάγκη του Ιωνά για ένα ζεστό

Χαμόγελο να διακόψει τον ανονείρευτο και θλιβερό της ύπνο

Μόνο η μάνα του τον πλησίασε με μάτια κόκκινα απ' το κλάμα.

Δεν είχα αυτά τα όνειρα για σένα, μικρέ μου Ιωνά του είπε

Εγώ σε ήθελα πετυχημένο, με μια γυναίκα δίπλα σου και δυό

Κουτσούβελα στην αγκαλιά να τα πηγαίνεις στο πάρκο κάθε Κυριακή

Αλλά εσύ ήθελες να γίνεις προφήτης και να σώσεις τον κόσμο

Όχι, δεν ήθελε να σώσει τον κόσμο. Ήθελε μόνο να σώσει εκείνη τη

Φλόγα που είχε νιώσει πιτσιρίκος να ζεσταίνει τη ν παιδική του

Καρδούλα. Η αναζήτηση αυτής της φλόγας τον είχε κρατήσει ζωντανό

Στην ατέλειωτη περιπλάνηση του. Όταν έφτασε ξανά στην προβλήτα

Του λιμανιού, κοντοστάθηκε και έριξε ξια τελευταία ματιά στην πόλη

Στην πόλη με τα μονόχρωμα αρρωστημένα κτίρια

Στην πόλη με τους κουρασμένους και μελαγχολικούς ανθρώπους

Στην πόλη που ο αέρας της είχε ποτιστεί από τη δυσωδία του σάπιου

Άνοιξε το κεφάλι του κήτους και μπήκε πάλι μέσα

Αχ, φτωχέ μου Ιωνά, δεν είναι καιροί αυτοί για περιπέτειες