Empatia Lyrics

Patrzę na życie już trochę inaczej od kiedy pozmieniałem swe priorytety

Kiedyś to zwykłem tu rzucać wersami na prawo i lewo i cierpieć jak kretyn

Cierpię po cichu, choć wcale nie rzadziej, cenę za przeszłość tu płacę

Lecz umiem się przyznać do swoich porażek i idę z tym dalej jak facet

A większość ma z tym problem

Jak ciężko jest to odwet

Na pewno was to dorwie

Lekki żywot czy ciężki oddech?

Powiedz mi po co ci w ogóle serce

Wyrzuć to na pierwszym lepszym chodniku

Od wieków czuję się tutaj odmieńcem

Choć zdarzało mi się też stać przy na pomniku

Ale łapię się co chwilę na tym, że to nie wypada

Żalę się co chwilę w rapy, taka moja wada

Szaleć czasem trzeba umieć, bo inaczej spadasz

Ja umiałem to tylko do czasu, także szkoda gadać

Zacząłem patrzeć z uwagą co się dzieje wokół

Zwolniłem trochę, bo dosyć miałem już galopu

A byłem jak statek dokowany w doku

Tylko ja i ja, od świtu do zmroku

Po co mi w ogóle mówisz co się dzieję z tobą

Ja przecież nie lubię ludzi, nie musisz być obok

Zawsze myślałem, że nie chcę informacji zwrotnych

Potem narzekałem, że jestem samotny

Nawet nie próbuj mi mówić, że czujesz podobnie

Tobie na pewno jest łatwiej, się dasz radę podnieść

Zobaczysz, ja ci udowodnię

Kiedy chodzi o depresję, działam efektownie

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi

Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi

Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi

Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi

Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi

opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi

opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi

Sterty spalonych emocji, zgaszonych przez życie, ot tak, bez refleksji

Zwykli tak i nieistotni, ci ludzie, co sami przez korytarz przeszli

A czas się ulotnił, gdy przyszło zrozumieć, za nimi już ciemność

Wiecznie samotni, choć wokół tych innych jak zwykle jest pełno

Uczeni przez wieczność

Mogliby otworzyć się na wszystko, ale nie chcą

Łycha lub prosecco

W głowie utrwalone, że twoje miejsce to getto

Samemu tak lekko

Łatwiej jest zbudować sobie pozycję bezpieczną

Tylko, że to blef, bo

Wiesz, gdzie cię prowadzi autodestrukcyjny wektor

Usiądź i mi powiedz, co się dzieje z tobą

Może ci pomogę, samym byciem obok

A może w rozmowie coś ci rzuci światłem

Też za sobą mam tu wojaże niełatwe

A może ci powiem, że czuję podobnie

Wiem, że nie sielanka, lecz możesz się podnieść

Zobaczysz, ja ci udowodnię

Pieprzyć fobię, teraz czas na nasz odwet

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi

Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi

Opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi

Opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi

Poznałem empatię i otworzyła mi nowe drzwi

Będzie ci łatwiej, tylko usiądź obok, opowiedz mi

opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi, opowiedz mi

opowiedz mi, opowiedz mi, usiądźmy w domu, gdy na dworze grzmi