Op De Rand Lyrics

Kijk naar beneden, diepte weerspiegelt mijn leven

Lief en leed zijn hier verenigd, in diepe trieste verzegeld

Ik ben lyrisch depressief, daarom kies ik liever voor even alleen te zijn

Leef mijn leven lang alleen, vergeef me

Heb wel anderen om me heen, maar die zien me niet volledig, ontleed

In een emotionele break, in net een als deze

Niemand maakt me mee in de hoedanigheid waarin ik dit schreef

En dat is juist de reden dat ik dit niet meer zie zitten

Ik zie me zitten, ik bibber, om de psychische druk te drukken

een ziggie op mijn lippen, een bittere smaak

Ik vind de smaak van bittere wraak zoet

Maar goed, waar is de smaak van die bittere wraak vandaag, zoek,

Weg, verdwenen, ik vecht Ertegen, maar

Kan niet meer, slechts een kwestie van geven

En nemen, nemen kan niet meer

Ik heb alles gegeven, gaf nog extra, maar het kan niet meer

Loop over de toppen van m'n tenen, maar het kan niet meer

Ik sta op de rand, maar zal ik springen

Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan

Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen

Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan

Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt

Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar

Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip

Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar

Ik stort me in de afgrond, die in het front al op me afkomt

Het stormt aan m'n oren, sluit m'n ogen en ik wacht tot de klap komt

Opdat ik zwevend van de trap rol met elke meter naar beneden

een trede die weer wordt afgerond, maar m'n val wordt afgebroken, afgestompt

Deze sprong was het ontspringen van de zontvloed

Maar hoe word ik dan overspoeld met troep

Ik doe dit niet voor niets, ik zoek m'n rust dus please, laat me dit doen

Maar ik word tegengehouden, een hand op m'n schouder

Ik wil vloeken, maar weerhoud me

M'n mond gesnoerd door een touw, de rode draad

door m'n leven, m'n ruggengraat in een vouw

Ik zie de dood na het leven, enkel als wat ik vertrouw

Zie m'n leven compleet onder de loep genomen

Ik zie alles andersom en haal al het onderste boven

Stemmen in m'n hoofd, zeggen me dat m'n ogen me bedrogen

De vraag is nu, was alles waar, of toch gelogen

Ik sta op de rand, maar zal ik springen

Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan

Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen

Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan

Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt

Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar

Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip

Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar

Ik heb m'n leven gegeven, heb 'm heden weer terug gekregen

Niet gevraagd erom en waarom is voor mij nog steeds onzeker

Moet ik blij zijn en leren van het moment,

een zegen, moet ik danken op m'n knieen, dat ik dit moet overleven

De verloren zoon was toch al verloren, dus laat me zweven

Laat me even gaan, even later, even voorvoordaan

even zonder naam, neem m'n kleding, neem m'n baan

Neem m'n hebben en houden en neem m'n leven vooraan

Want ik sta op de rand, aan de kant van het land

Van niemand en niemand kan de stand van zaken veranderen

Ik heb m'n plan getrokken, betrokken, sorry

Maar ik bedank vooraf, alvorens achteraf

Vooral voor alles, als alles anders was, was alles is

Maar ik zal niks meer vragen van jullie, this is it

Herhaal het nog een keer, ik zal niks meer vragen van jullie (nee)

This is it

Op de rand, maar zal ik springen

Ik zie het niet meer zitten, laat me liever even gaan

Ga ik overstag of kan ik me nog bedwingen

Ik zie het niet meer zitten, hier alleen te blijven staan

Ik maak me zo van kant, als het aan mij ligt

Ik zie het niet meer zitten, beide handen in m'n haar

Ik ben er klaar voor, op ieder tijdstip

Ik blijf nog even staan, misschien dat ik alsnog bedaar...