Nie umiem nazwać Lyrics

Nie umiem nazwać, nie umiem nazwać...

Nie umiem nazwać tego, co o niej czuję,

Jak deszcz o świcie, co świat budzi i mruży.

Czasem jak blask księżyca, co rysuje kształty,

Czasem jak cisza, co w sercu rzeźbi prawdy.

Jej spojrzenie jak wiatr, co zmienia kierunki,

Każdy dotyk zostawia mapy na skórze.

A wspomnienia o niej przychodzą nieproszone,

Jak echa w tunelu, co powracają znów.

Nie umiem nazwać, nie chcę jej stracić,

Choć każde słowo zamarza w pół drogi.

Czasem to miłość, czasem to błędy,

Jak lód na wodzie — kruche, lecz piękne.

Ooo... nie umiem nazwać...

Ooo... wspomnienia przychodzą...

Jej śmiech jak iskry na niebie o zmierzchu,

Rozświetla mrok, choć pali oddech w sercu.

Jest jak labirynt, gdzie zgubiłem myśli,

A każda droga prowadzi w głąb jej historii.

Każda chwila z nią — to jak obietnica,

Jak gwiazdy, co gasną, zanim je złapiesz.

A wspomnienia o niej przychodzą nieproszone,

Jak fale na brzegu, co nie znają końca.

Nie umiem nazwać, nie chcę jej stracić,

Choć każde słowo zamarza w pół drogi.

Czasem to miłość, czasem to błędy,

Jak lód na wodzie — kruche, lecz piękne.

Ooo... nie umiem nazwać...

Ooo... wspomnienia przychodzą...

Ooo... kruche, lecz piękne...