Çatlak Kadehler Lyrics

Yine gece çöktü, saat bilmem kaçı

Raflarda dizili şişelerin gölgesi var

Her yudumda bir hatıra, her nefeste bir yara

Dilimin ucunda bir isyan, ama sesim yanıyor

Bütün sesler boğuluyor, kafamın içi gürültü

Dışarıda herkes uyuyor, bense uykusuz nöbetteyim

Bir mum alevi titrerken masanın kenarında

İçimdeki fırtına hiç dinmiyor, dinmeyecek mi?

İlk kadeh hep masumdur, dediler, yalanmış

İkincisi bahane, üçüncüsü mahkeme

Her sabah söz verdim, her gece unuttum

Duvar saatine karşı kaybedilen boğuşma bu

Dizlerim titrer, ellerim ağır

Cam kırıklarıyla dolu avuçlarım

Kim bilir kaç kere denedim "bu son" demeyi

Ama "son" dedikçe, hep başa döndüm

Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı?

Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini

Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ!

Ateşin içindeyim ama yanmıyorum

Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi

Her yara izi, bir keş, her gece bir ders

Ellerimle topluyorum cam parçalarını

Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum

Pencereden bakan o çocuk, ben miydim?

O masum gözlerde bir soru: "Ne yapıyorsun?"

Komşular fısıldaşır, "Yazık oldu ona..."

Ama fısıltılar bazen çığlık gibi gelir insana.

Mahalle karanlık, herkesin yüzü aklı

Kimse bilmez içimden geçen yangını.

Gözlerinle bakarsın bana, ama görmezsin

O kadar derindeyim ki, çıkış yolunu unuttum

Bazen kaçmak istersin, nereye bilmiyorsun

Gökyüzüyle yer arası daralır, nefesin kesilir

Bir uçurumun kenarındasın, geri mi dönersin?

Yoksa rüzgara mı bırakırsın kendini?

Bir şişe, bir kadeh, bir nefes daha

İçtikçe hafiflersin sanırsın, ama batarsın

Kaç kere uçmayı denedim, kaç kere düştüm?

Belki de hiç uçmadım, hep düşüyordum zaten

Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı?

Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini

Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ!

Ateşin içindeyim ama yanmıyorum

Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi

Her yara izi bir keş, her gece bir ders

Ellerimle topluyorum cam parçalarını

Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum

Gözlerim aynaya bakıyor, ama tanımıyor

Kim bu? Benden kalan ne? Gölgeden başka ne var?

Sesim titriyor ama bu sefer farklı bir titreme var

Bu gece, belki bu gece… Belki bir şans daha var

Bir mum sönse de, diğerini yakarsın

Bir şarkı biter ama diğerine başlarsın

Her yara izi bir keş, her gece bir ders

Belki de uçmak değil, yürümektir çare

Bu çatlak kadehlerden, kurtulmak kolay mı?

Her düşüşte bir iz kalır, hatırlatır kendini

Zannetme ki yıkıldım, buradayım hâlâ!

Ateşin içindeyim ama yanmıyorum

Bu parçalanmış kadehlerden, kaçış yok gibi

Her yara izi bir keş, her gece bir ders

Ellerimle topluyorum cam parçalarını

Ama bu sefer, onları masaya bırakıyorum