Itan Adio Lyrics

Βρήκα το παλιό μου τετράδιο

Ήταν γεμάτο από μπάρες, ζωγραφιές

Κι όμως ήταν άδειο

Μπήκα στο σπίτι μου εχθές

Ήταν γεμάτο από αναμνήσεις και στιγμές

Κι όμως ήταν άδειο

Μες στο μυαλό μου όλο σκέψεις τοξικές

Έπαιζε συνέχεια κι από ένα άλλο σενάριο

Τόσο που ξεχνούσε λειτουργίες ζωτικές

Κι όμως ήταν άδειο

Ένα συναίσθημα που νιώθεις μα δε λες

Είναι καλύτερο από ένα που είναι γυάλινο

Ένα όνειρο υποσχόμενο για δες

Κι όμως ήταν άδειο

Το μέλλον που οργάνωσα για πες

Καλοστημένο σαν στρατιώτης με παράσημο

Θα με γεμίσει είπες προχθές

Κι όμως ήταν άδειο

Δεν ξέρω πως να δεχτώ τον κόσμο αυτό

Δεν μπορώ να ενταχθώ, δεν σκέφτονται όπως εγώ

Κοιτώ τη θέα προς τα κάτω απ' το παράθυρο

Δεν δουλεύει πια το να γεμίζω το τετράδιο

Έλα για βόλτα μες στο πάρκο που σιχαίνομαι

Να πάρεις το σκοτάδι και ας είναι μεσημέρι με

Βοηθάνε και στηρίζουν μα όταν φεύγουνε

Δεν ξέρω τι να κάνω κι ας πριν δύο λεπτά τα λέγαμε

Δεν ξέρω πως να ζω γιατί πάντα ζούσα το αύριο

Και έγινε το σήμερα που έφτιαξα να 'ναι άρτιο

Δεν έχω στόχο πλέον κι αυτό οδηγεί στο χάσιμο

Δεν θα ήμουνα καλά και ας με παίζανε στο ράδιο

Έγιναν όλα εκτός από ότι δεν εξαρτάται από μένα

Δηλαδή τα πάντα για εμένα

Γιατί ότι εξαρτάται από μένα θα το κάνω

Το ξέρεις πως μπορώ να φτάσω ότι στόχο βάζω

Εκτός από ότι δεν είναι εφικτό

Σημαντική η λεπτομέρεια που λέω εδώ

Αυτό το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο

Μένει να μάθω τι να κάνω για αυτό

Πάντως έγινε προσπάθεια καλή, αξίζει ο έρως

Είχα το μυαλό μου αλλού όταν πέρναγε το θέρος

Χάνεται η πίστη ότι άλλαξε κάτι κι έρχεται πένθος

Οι πιθανότητες πια δείχνουνε το τέλος

Δεν βλέπω να γίνεται κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν το θέλω

Αυτό είναι που πονάει και το ξέρω

Η μοναξιά σε κυβερνάει, σε κατευθύνει και υποφέρω

Μα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη σου υποθέτω

Καλύτερα κάτι που 'ναι απίθανο

Να το βλέπω σαν αδύνατο, σωπαίνω

Η ζωή κυλάει με τρόπους που δεν ξέρω

Μα κι εγώ θα πορευτώ με τι πιστεύω

Το τετράδιο γέμισα με το στυλό

Κι όμως ήταν άδειο

Το σπίτι γέμισα μ' ανθρώπους και ποτό

Κι όμως ήταν άδειο

Το μυαλό μου γύρισα μόνο στο εγώ

Κι όμως ήταν άδειο

Στο μέλλον έπαψα επιτέλους να ζω

Κι έτσι το παρόν θα ναι γεμάτο