Zapomniane Przestrogi Lyrics

Starsi ludzie siedzą, wspominając przeszłość,

Gdy świat był rozdarty, a nadzieja gasła.

Ich spojrzenia, pełne bólu, drżące dłonie,

Wszystko przypomina o tym, co stracone.

"Dziecko, obyś nigdy nie widziało,

Świata w płomieniach, bólu, co nadzieję odebrało."

Ale czas przyniósł nowe wojny, nowe zgliszcza,

Nikt już nie słucha, nikt nie pamięta.

A teraz cisza pełna strachu, złowieszczy wiatr,

Gdy nowe konflikty zbliżają się jak cień.

Zapomniane lekcje przodków giną w hałasie,

Krzyki tych, którzy naprawdę kochali, przepadły.

Czy zapomnieliśmy, czym naprawdę jest wojna,

Zniszczone domy, zgaszone życia, złamane serca?

Ostrzegali nas: "Nie zgubcie drogi,"

Ale oto stoimy, a wojny wciąż płoną.

W korytarzach pamięci słychać ciche łzy,

Te, które płynęły za tych, co odeszli.

Mówili o pokoju, o ranach, co krwawiły,

Ale my znowu otwieramy te same drzwi.

Ciemność zakrywa horyzont, kroczymy w milczeniu,

Nie rozróżniamy już dobra od zła, w cieniu.

Zapomnieliśmy cenę przelanej krwi,

Dla tych, co walczyli, dla tych, co odeszli.

Teraz maszerujemy, z zamkniętymi oczami,

Ślepi na przeszłość, głusi na krzyki.

Wojna stała się zwykłą melodią nocy,

Zapomnieliśmy o cierpieniu, co wciąż trwa w nas.

Czy zapomnieliśmy, czym naprawdę jest wojna,

Zniszczone domy, zgaszone życia, złamane serca?

Ostrzegali nas: "Nie zgubcie drogi,"

Ale oto stoimy, a wojny wciąż płoną.

"Nigdy więcej," powtarzali,

Ale zgubiliśmy ścieżkę, zboczyliśmy z drogi.

Głosy przeszłości krzyczą z oddali,

A my budujemy mury, stojąc zbyt dumni.

Czy zapomnieliśmy, czym naprawdę jest wojna,

Zniszczone domy, zgaszone życia, złamane serca?

Ostrzegali nas: "Nie zgubcie drogi,"

Ale oto stoimy, a wojny wciąż płoną.

Więc pamiętajmy te słowa, które mówili,

Ciężką cenę, krew, którą przelali.

Bo jeśli zapomnimy ich bolesne błaganie,

Powtórzymy koszmary, od których uciekaliśmy.