Robert De Niro Lyrics

Ειμαι σε αγωνο χωραφι που καλουμαι να σπειρω,

Εχω χασει τη μαχη, μα οχι ολο το γυρο,

Το beat ειναι διαμαντι για να σε διεγειρω,

Σαν τον Σκορτσεζε με τον Ρομπερτ Ντε Νιρο,

Οι προσευχες δεν χανονται καποιοι τις ακουν,

Οι χαρες παντα αργουν και ποτε δεν αρκουν

Οι σφαιρες διαπερνανε τα κορμια πριν χαθουν,

Σαν ονειρα παιδιων απο το Καμερουν.

Κυνηγησε τον στοχο σου και μην σταματας

Στο γραναζι που σε χωσανε να μην κυλας,

Αν σ επνιξε το αδικο, τοτε να μιλας,

Δεν το κανεις για εσενα ρε το κανεις για μας.

Εχω εκφραση στα ματια μου σαν τον Ζαν Ρενο,

Θελουν να με δουν κομματια να μ'αναψουν ρεσω,

Εδω κατω στους τυφλους δεν σε θελουνε σωο,

Και ο ηλιος σταζει αιμα για καθε φτωχο!

Γεννημενος το 90" με ρετρο αλητειες,

Τοτε το ραπ ηταν σημαια δεν ηταν μαλακιες,

Διψασμενος για τη λαμψη σαν γκετο συνοικιες,

Εκει που τα οπλα ειναι αληθινα οχι μυθοπλασιες.

Εχω προτυπο τον Γιαννη σε οσα εχει πετυχει,

Απο ζωη σαν σκουπιδι μεχρι το δαχτυλιδι,

Ειναι η αληθεια ωμη κοφτερη σαν λεπιδι,

Σαν τον Robert De Niro μια ζωη στο σανιδι!

Οι μεγαλυτερες χαρες παραμενουν αυλες,

Λατρευω Αργεντινη λες και ειμαι απ' το Μπουενος Αιρες,

Χιλιες και μιια νυχτες, νυχτες απειρες,

Περιμενα την μερα που θα νιωσω λιγο hapiness.

Παρεπιπτοντως, διψω για μαχη επειγοντως,

Εχω ριμες που φυλασσονται δεοντως,

και οντως,

Η παρουσια σου δεν του παροντος,

Αλλαξε τα μουτρα σου αν θες ν'αλλαξει ο κοσμος!

Νιωθω μενος, ειμαι κυριευμενος

Απο μισος για οσους θελουν να ειμαι προσκυνημενος,

Επομενως, ακου το τελος,

Αν υπηρξες μεταναστης νιωθεις για παντα ξενος!!

Υψωνω το πονιμα και χωνω μονιμα,

Βαζω σε οροσημα το καθε προβλημα,

Θελουν να το κανουν ολοι μα,

Δεν αξιζουν το χειροκροτημα,

Ειναι κολλημμα και ειναι νομιμα,

Τα αγωνα γινανε γονιμα,

Σορρυ μα κατσε φρονιμα,

Εσυ και το ραπ ειστε αντωνυμα!!!

Ειμαι σε αγωνο χωραφι που καλουμαι να σπειρω,

Εχω χασει τη μαχη, μα οχι ολο το γυρο,

Το beat ειναι διαμαντι για να σε διεγειρω,

Σαν τον Σκορτσεζε με τον Ρομπερτ Ντε Νιρο,

Οι προσευχες δεν χανονται καποιοι τις ακουν,

Οι χαρες παντα αργουν και ποτε δεν αρκουν

Οι σφαιρες διαπερνανε τα κορμια πριν χαθουν,

Σαν ονειρα παιδιων απο το Καμερουν.