Utopia Lyrics

Od kilkunastu lat mam to samo przed oczami

Strumienie porannego światła między zasłonami

Budzę się przy kobiecie, mojej pierwszej i ostatniej

Nie muszę nigdzie być i wstaje się jakoś łatwiej

Wychodzę na tarasy mojej wielkiej posiadłości

Patrzę na ogrody, czuję powiew wolności

Tej wrzącej furii już w sobie nie duszę

Spędze ten dzień jak chcę, a nie tak jak muszę

Patrzę na to wszystko co zostawię po sobie

Nie długi, a magię ukrytą w każdym słowie

Ogromne epitafium w prywatnej krypcie na grobie

I liczne potomstwo dzierżące moja pochodnie

Odgrodzony od polactwa czterometrowym murem

Do obrony przed wkurwionym i fanatycznym tłumem

Z CKMem wymierzonym w każdą najmiejszą dziurę

W księdza, urzędnika, propagandę i cenzurę

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy

Pamiętam jak przez mgłę, że kiedyś już prawie to miałem

Zostało mi brutalnie i gwałtownie odebrane

Dlatego teraz tak często sięgam po szklane

Dlatego mam na ludzi całkowicie wyjebane

Odkąd tylko pamiętam próbuję leczyć tę ranę

Ale to co mi zrobili nie zostanie zapomniane

Aż odpowiedzialne śmiecie nie zostaną ukarane

A to co mi się należy nie zostanie odzyskane

I jak tylko potrafię zawsze dążę w jej stronę

Zakrwawionymi rękami będę sięgał po koronę

Aż w końcu nie zasiądę na zasłużonym tronie

A ci co mnie zniszczyli nie ugną się w pokłonie

Od lat ta nienawiść ciągle we mnie płonie

Wylewa się na papier poprzez roztrzęsione dłonie

Jest wyraźnie wyczuwalna w prawie każdym tonie

I niedługo was pierdolnie prosto w obie skronie

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy

Schodzę do ogrodów, przechadzam się alejami

Wolny od przeszłości, niezmęczony koszmarami

Wsłuchany w szum fontanny, bez szumu z tyłu głowy

Niczym nieuciśniony, zupełnie niewkurwiony

Wykorzystuję życie, cieszę się każdą godziną

Zamiast je co dzień marnować i czekać aż miną

Wszystkie problemy giną, kroczę świetlistą doliną

To co było dystopią jest przepiękną krainą

Docieram na skraj parku, przede mną bezkresne pola

Odeszła w zapomnienie moja niedawna niedola

Uśmiecham się do siebie skąpany w promieniach słońca

Z pewnością, że ten stan już nigdy nie dobiegnie końca

Mam wszystko czego chciałem, nic już więcej nie zostało

Ale ciągle mam wrażenie, że to dalej za mało

Siadam w cieniu dębu, odpalam konopię

Dlaczego kurwa chce napisać kolejną Dystopię

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy

Widzę ją w snach prawie każdej nocy

I żeby do niej dotrzeć zrobię co w mojej mocy

Choćbym miał nie dostać nawet najmniejszej pomocy

Mi nagroda dla nich kara i historia krąg zatoczy